Sunday, September 21, 2008

ေဘာလံုးသမား သူငယ္ခ်င္းမ်ား

(ေရး - မင္းကိုႏုိင္)

ပိုးကုန္ အခ်ိန္ကုန္
ေစာင္းတီးသင္ဖို ့အခြင့္မၾကံဳသမွ်
ငါတုိ႔လက္ေတြ
မိုးစက္ေတြကို ဆုပ္ကိုင္
ေက်ာင္းေခါင္းေလာင္းကို လွဳပ္ယမ္းေစႏုိင္ခဲ့။
ဂိုးအသြင္းမခံရဖုိ ့
အႏုိင္ဂိုးဖိသြင္းဖို ့
ေဘာလံုးကြင္းမရွိေသးေတာ့
အတူ အေျပးပဲ က်င့္ခဲ့ၾကေပါ့။
ေလသြင္း ေလထုတ္
အလုပ္ႏွစ္ခုပညာ
ပေယာဂ မပါပဲ တတ္ခါစ
...
တစ္ေယာက္ ဒဏ္ရာတစ္ေယာက္ လွ်ာနဲ ့ယက္ေပးၾက
တစ္ေယာက္ ေကြးရင္ တစ္ေယာက္ ထုရိုက္ေျဖာင့္ေပးၾက
တကယ္ပါ ဒါေတြဟာ
ငါတို ့ေလ်ာ္ႏိုင္လို ့အထိုးခံဝံ့တဲ့ ေလာင္းေၾကးေတြပါ။

တစ္သက္ ထာဝရ သတိရေနမယ္”
အဲဒါေတြက
ငါတို ့လုေသာက္ေနၾက အုန္းမွဳတ္ခြက္ကို

ေရႊခြက္”
လို ့လာေရးတဲ့ အကၡရာေတြပါ။
ေတြ ့ဆံုခြဲခြာ
မ်က္ႏွာႏွစ္ဘက္ပါတဲ့ အသျပာ တစ္ခ်ပ္
ကုိယ္ၾကိဳက္ရာ ဝယ္စားတတ္ျပီးတဲ့အခါ
ခ်ိဳခ်ဥ္ဖန္ခါး အသားတစ္ဆုပ္ အရြက္တစ္ရာ
စားျမံဳ ႔ျပန္မယ္လုပ္ခါမွ
မွန္ထဲမွာ
ငါ့ကိုယ္နဲ ့ဘယ္သူ ့မ်က္ႏွာလဲ
...
အလီေတြရြတ္ ခၽြတ္ၾကည့္လည္းမရ
ဂါထာေတြရြတ္ ခၽြတ္ၾကည့္လည္းမရ
ဘယ္သူ ့ပေယာဂ လည္းေဟ့
...
မဟုတ္ဘူး
ငါတို ့အတတ္ၾကဴး စြပ္ခဲ့ၾကတာ။
ခၽြတ္မရေတာ့တဲ့ မ်က္ႏွာဖံုးေတြေအာက္
တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္မျမင္
ခုေတာ့
တစ္ေယာက္ဂိုးေပါက္ပဲ တစ္ေယာက္ျမင္
ေရႊဂိုးေတြ တစ္ဒိုင္းဒုိင္း ကန္သြင္းခ်င္ေနၾကတယ္။

မင္းကိုႏုိင္

http://kaungkinko.myanmarbloggers.org/
ေကာင္းကင္ကို ဘေလာ့ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

စိတ္မေကာင္းစရာကဗ်ာပါ ခင္ဗ်ာ။
ညီညြတ္ေရးအတြက္..က်ေနာ္တို ့ စိတ္ထားေတြျပင္ဖို ့လိုပါတယ္။. မျပင္သ၍ က်ေနာ္တို ့ဘဲ..ရွံဳးရဦးမွာပါ။
ရင္းတဲ့လူေတြ က..ရင္းႏွီးစေတးေနၾကတယ္..
အာဏာ မမက္.ဥစၥာ မမက္ ေက်ာ္ၾကားမွဳ မမက္ သစၥာရွိတဲ့ စစ္မွန္တဲ့ ရဲဘက္ေတြလိုတယ္။
သင္ျဖစ္နိုင္ပါသလား..
ဖိတ္ေခၚပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

No comments:

Post a Comment

ယခင္ သတင္းမ်ား ဖတ္ရန္