ကမ္းေပ်ာက္ေဗဒါ.........ခြန္ေအာင္ငဲ

အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက နုိင္ငံေရးဆုိတဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္းကုိ ၾကားရမွာကုိ သိပ္ေၾကာက္ခဲ့တယ္ “ေအာ္
ငါဒီစကားမ်ားေျပာမိရင္ င့ါကုိဖမ္းသြားမလား” ဆုိတဲ့ စုိးရိမ္စိတ္နဲ႔ေရဒီယို္ေတာင္ က်ယ္က်ယ္နား မေထာင္ရဲ့ခဲ့ဘူးဗ်။
ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ဗ်ာ ငါ့၀မ္းပူဆာမေနသာ ငါရွာမွငါရမွာမုိ မိမိစီးပြားေရးကလြဲရင္ က်န္တာေတြ
စိတ္မ၀င္စားခဲ့ဘူး။ ေရဒီယုိမွ ထြက္ေပၚလာတဲ့ “ဘယ္ေနရာမွာ ေရၾကီးလုိ႔” ျပည္သူေတြ
ဒုကၡေရာက္ေနတယ္၊ ဘယ္ေနရာမွာ တုိင္ပြဲျဖစ္လုိ႔ ျပည္သူေတြ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ ေနၾကရတယ္ ၾကားရင္ေတာင္ “ ပုံျပင္တစ္ပုဒ္လုိပဲ စိတ္ထဲမွာ ကုိယ္ႏွင့္မဆုိင္သလုိေနခဲ့တယ္။

ေခတ္နဲဲ႔အညီ လုိက္ျပီးေစ်းတက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မုိ႔ အိမ္ရွိလူကုန္ အလုပ္လုပ္ရတာေတာင္ စား
ေလာက္ရုံသာသာ မဟုတ္ပါလား။ လက္လႈပ္မွပါးစပ္လႈပ္ရတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လုိ လူတန္းစား ေတြ
အတြက္ ေန႔စဥ္မွန္မွန္စားနု္ိင္ေသာက္နုိင္မွာမုိလား။ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက ဒီအတုိင္းေတြခဲ့မိတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့၂၀၀၇ စက္တင္ဘာမွာ ကုန္ေစ်းႏႈံးတက္မႈေၾကာင့္ ျပသနာကစျပီး ေရြ၀ါေရာင္
ေတာ္လွန္ေရးၾကီးအထိ ေရာက္လာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေတာင္ေပၚေဒသေတြဘက္မွာ ဆူပူမႈ
သိပ္မရွိခဲ့ေပမဲ့ ျမဳိ ့ေတာ္ရန္ကုန္မွာ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ျပည္သူေတြအစ သံဃာေတာ္ေတြအဆုံး
မညွာမတာ သတ္ျဖတ္ေနတယ္ဆုိတဲ့ သတင္းၾကားရေတာ့ ကြ်န္ေတာ္၀မ္းနည္းမ်က္ရည္ က်မိ
တယ္။ ဆႏၵျပပြဲၾကီးတစ္ေလွ်ာက္ လူမ်ဳိးေပါင္းစုံ၊ဘာသာေပေပါင္းစုံ ဆႏၵျပတုိက္ပြဲ ၀င္ခဲ့ၾက
တယ္။ တုိင္းျပည္အတြက္ အသက္စေတးခံခဲ့ရသလုိ မတရားဖမ္းဆီးျခင္းလည္းခံခဲ့ ရတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ဟာ ဗုဒၵဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ပါ ဒီလုိသတ္ျဖတ္ေနတာကုိ ၾကားရေတာ့ စစ္အစုိး
ရဆုိတာကုိ ခ်ီးရြံံသလုိရြံရွာ မုန္းတီးလာတယ္။

စီးပြားေရး အဆင္မေျပမႈေတြနဲ႔ စိတ္ဓါတ္က်ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ဒီအစုိး လက္ေအာက္မွာ
ေနခ်င္စိတ္လည္းေပ်ာက္ လာခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆုံးျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ဆုိျပီး ယုိးဒယားလုိ႔ အေခၚ
မ်ားတဲ့ ထုိင္းနုိင္ငံဘက္ကုိ ထြက္လာခဲ့တယ္။ နုိင္ငံသားမွတ္ပုံတင္ မရွိတဲ့အတြက္ လမ္းခရီး
တစ္ေလွ်ာက္ မစားရက္မေသာက္ရက္ စုေဆာင္းထားတဲ့ ေငြေလးေတြလည္း မိမိလမ္းခရီး
ေျဖာင့္ျဖဴးဖုိ႔အတြက္ အရွက္မရွိေတာင္စားေနတဲ့ သူေတာင္းစားေတြ ပါးစပ္ထဲခြံ႔ ေကြ်းခဲ့ရျပန္
တယ္။
တေျဖးေျဖး ေတာက္ေလာင္စျပဳ ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ရင္ထဲက မီးေတာက္ဟာ ပုိျပီးၾကီးထြား
လာေနျပီေလ။
နယ္စပ္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္္ ကားတတန္ ေလွတဆုံး၊ေျခလွ်င္တသြယ္ ခရီးႏွင္ရင္း ထုိင္း၊ျမန္
မာနယ္စပ္ ရြာေလးတစ္ရြာ သုိ႔ေရာက္ခဲ့တယ္။ မၾကာခဏဆုိသလုိ တုိက္ပြဲအျမဲျဖစ္ေနတာမုိ႔
ရြာရယ္ အမည္တြင္ေပမဲ့ ေက်းရြာသားအနည္းသာ ရွိေနတာ သတိထားမိသည္။ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ျမန္မာနုိင္ငံမွ၊
ကြ်ဲ၊ႏြားမ်ားႏွင့္ သစ္မ်ား ေမွာင္ခုိသယ္ေဆာင္ေနတဲ့ ေမွာင္ခုိလမ္းတစ္ခု ဆုိလည္းမမွားပါဘူး။

နယ္စပ္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ဂိတ္ေပါင္းမ်ားစြာ အေၾကာင္းျပခ်က္ အမ်ုဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ေငြေတာင္းေနတဲ့
သူေတြလည္းမနည္းပါဘူး။ ရုိးသားလွတဲ့ ျပည္သူေတြကုိ သူတုိ႔ကပဲ အေရာင္ဆုိး မတရားေငြ
ေတာင္း၊မတရား လုပ္အားေပးခုိင္း ေကာင္းက်ဳိးဘာတစ္ခုမွ ျပည္သူ အက်ဳိးမျပဳတဲ့အျပင္ ဒုကၡ
ေပးတက္ၾကေသးတယ္။
ဒီလုိနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ထုိင္းနုိင္ငံ ျမဳိ႔ေလးတစ္ျမဳိ႔ျဖစ္တဲ့ မယ္ေဟာင္ေဆာင္ ျမိဳ႔ေလးကုိေရာက္ခဲ့ပါ
တယ္။ မိမ္ိနုိင္ငံမွာ လုပ္ကုိင္စားေသာက္ရတာ မလြယ္ကူတဲ့အတြက္ တစ္ဖတ္နုိင္ငံမွာေတြမွာ
ပုံစံ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ လာေရာက္လုပ္ကုိင္စားေသာက္ ေနၾကသူေတြလည္းမနည္းလွ။ ဒုကၡအမ်ဳိးမ်ဳိး
နဲ႔ ေရာက္လာတဲ့လူေတြ၊ နယ္စပ္ေဒသ တစ္ေလွ်ာက္ စစ္အစုိးေၾကာင့္ ရြာပ်က္ျပီး ထြက္ေျပး
တိမ္းေရွာင္သူေတြ၊ ပြဲစားရဲ့လွည့္ကြက္ေၾကာင့္ ဘ၀ပ်က္ေနတဲ့ ေယာက်ာ္း၊မိန္းမ ေတြကုိ ျမင္
ရေတြ႔ရ သူတုိ႔ဘ၀ကုိ သိလာခဲ့ရတယ္။
တစ္ခ်ဳိ ့ျမန္မာအမ်ဳိသမီးငယ္ေလးေတြ ဟာလုပ္ငန္းရွင္ေတြရဲ့ ၀ါးမ်ဳိးမႈ ကုိခံရသလုိ၊ ျပည္တန္
ဆာအျဖစ္ ေရာက္ကုန္ၾကတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအတြက္၊ ျမန္မာျပည္သူေတြ
အတြက္ တစ္ေဒါင့္တစ္ေနရာကေန ပါ၀င္တုိက္ပြဲ ၀င္ဖုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ဆုံးျဖတ္ခဲ့တယ္။
ျမန္မာနုိင္ငံရဲ့ စနစ္ဆုိးၾကီးေအာက္ကေန လြတ္္ေျမာက္နုိင္ဖုိ႔ မိေ၀း၊ ဖေ၀း၊ အမိနုိင္ငံနဲဲ႔ေ၀းျပီး တုိက္ပြဲ၀င္ေနၾကတဲ့ ရဲေဘာ္မ်ားကုိ ကြ်န္ေတာ္အရမ္းေလးစားမိတယ္ ေအာင္ျမင္တယ္ မေအာင္ျမင္ဘူး ဆိုတာထက္ မမွန္ကန္တဲ ့စစ္အုပ္စုကို တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေတြ ဆက္လက္တိုက္ပြဲ၀င္ေနမယ္ဆိုတာ ယံုၾကည္မိပါတယ္ ။ဆုံးခန္းတုိင္းေအာင္မသင္ခဲ့ရတဲ့ ပညာ၊ ျမန္မာနုိင္ငံအတြင္းမွာ ေလ့လာသင္
ယူခြင့္မရခဲ့တာေတြလည္း တက္နုိင္သေလာက္ သင္ယူေလ့လာခြင့္ ရခဲ့တယ္။

လူငယ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ညဏ္မွီသေလာက္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ျမန္မာနုိင္ငံမွာ ဘာေတြလုိ
အပ္သလဲ၊ ဘာေတြဆုံးရူံးေနသလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ေနတာလဲဆုိတာ သိခြင့္ရျပီးေနာက္ ကြ်န္
ေတာ္ တစ္ေဒါင့္တစ္ေနရာကေန တုိက္ပြဲ၀င္ခဲ့တယ္။ အဆင္မေျပမႈေတြ ဒုကၡ၊သုကၡေတြေပါင္း
စုံနဲ႔ က်ီးလန္႔စာစားေနရတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးသမားတစ္ေယာက္အတြက္ တစ္ေထာင့္တစ္ည ပုံ
ျပင္လုိပါပဲ။
ဆရာၾကီး ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ရဲ့( ျပည္ေတာ္သာေန႔တစ္ေန႔) စာအုပ္ေလးထဲက စာေလး
တစ္ေၾကာင္းကုိ ကြ်န္ေတာ္ ျပန္လည္ျမင္ေယာင္လာမိတယ္ဗ်။ “ေထာင္က်ျပီးထြက္လာတဲ့
နုိင္ငံေရးသမား “တစ္ေယာက္ အတြက္ မိမိစီးပြားေရး မရွိဘူးဆုိရင္ “လုပ္ငန္းရွင္ေတြလကၡံ
ဖုိ႔ခက္ခဲ့ၾကတယ္“
လက္ရွိတုိက္ပြဲ၀င္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာလည္း ဘယ္ organization၊ Generation၊ Chummily၊
မွ Communication ရေအာင္ ဖန္တီးမႈေတြ သိပ္မေတြ႔ရဘူး။ ဘာေၾကာင့္မလုပ္ၾကတာလဲ.?
ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ တုိက္ပြဲ၀င္ ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ ဒီမုိကေရစီ တုိက္ပြဲဆုိတာ ယခု
လက္ရွိ ကြ်န္ေတာ္ျဖစ္ေနတဲ့ ကမ္းေပ်ာက္ေဗဒါလုိ ျဖစ္ေနအုံးမွာပါ။


26.6.2010
1:36 pm

Aung Nge--
Rest of your post