ဘာလဲ ဘယ္လဲ ဗမာျပည္က ေရြးေကာက္ပြဲ

ေမာင္စြမ္းရည္
ဧျပီ ၃၊ ၂၀၁၀

ဗမာျပည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ၾကာ စစ္အစိုးရ စစ္အာဏာရွင္ အုပ္စိုးလာၿပီး အခုမွ “အမ်ားသေဘာက်“ ေရြးေကာက္ပြဲ လုပ္ေတာ့မယ္လို႔ ေၾကညာတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒ ထြက္လာတယ္။ ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္ေတြကေရာ၊ ဗမာျပည္ထဲက အခ်ိဳ႔ႏိုင္ငံေရးသမားေဟာင္း မ်ားကေရာ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားအသစ္စက္စက္မ်ားကေရာ ကိုယ့္ရွဳ႔ေထာင့္နဲ႔ကိုယ္ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ဖို႔သင့္ေၾကာင္း ေျပာလာၾကပါတယ္။

ႏိုင္ငံျခားသားေတြကေတာ့ စစ္အာဏာရွင္နဲ႔ ဒီမိုကေရစီ အစိုးရတို႔ ျခားနားခ်က္ဟာ “ေရြးေကာက္ပြဲ” လို႔ပဲ ျမင္တယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ၾကာမွ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္မယ္ဆိုေတာ့ ၀မ္းသာၾကတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုတာ “၀င္ရမွာေပါ့“ လို႔ပဲ ျမင္တာဟာ သဘာ၀က်ပါတယ္။ ျပည္တြင္းက “၀င္ၾကေပါ့“ လို႔ ေျပာၾကတာဟာလဲ အျမင္အမ်ိဳးမ်ိဳးပါပဲ။
(၁) ရိုးအီၿငီးေငြ႔ေနရာက “အေျပာင္းအလဲတခု“ ျဖစ္သြားလို႔၊

(၂) တျခား “ထြက္ေပါက္“ မရွိလို႔၊

(၃) အေရြးခံရၿပီး လႊတ္ေတာ္ထဲေရာက္မွ ကိုယ္လိုရာကို တျဖည္းျဖည္း အေရးဆိုၿပီး ေျပာင္းလဲႏိုင္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္လို႔၊

(၄) သူမ်ားေတြ မ၀င္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္၊ ကိုယ္ ၀င္လိုက္ရရင္ “ငါတို႔ေတာ့ အေခ်ာင္အမတ္ ျဖစ္ရေခ်ေသးရဲ့“ ေမွ်ာ္လင့္လို႔ စသျဖင့္ “၀င္“အျမင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိေၾကာင္း သိရပါတယ္။

“မ၀င္“အျမင္ ရွိၾကတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားက အထက္ပါ “၀င္“အျမင္အားလံုးကို သေဘာမတူၾကဘူးလို႔ ၾကားသိရပါတယ္။ ဆန္႔က်င္ၾကပါတယ္။


(၁) အၿငီးေျပ အေျပာင္းအလဲတခု ျဖစ္သြားျခင္း

အခုလို ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေလာက္ အာဏာရွင္လက္ေအာက္ ေနရတာဟာ ျပည္သူေတြအဖို႔ ၿငီးေငြ႔တာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ လူမွဳေရး၊ စီးပြားေရးက႑ေတြမွာ ဘာမွ မတိုးတက္ဘဲ “တႏိုင္ငံလံုး အက်ဥ္းသားဘ၀“ နဲ႔ ထိတ္လန္႔တၾကားေနလာၾကရတာ ၾကာခဲ့ၿပီကိုး။

“အေျပာင္းအလဲ“ လိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ မွန္တာေပါ့။ တိုးတက္တဲ့ အေျပာင္းအလဲ လား။ “ၿဗိစံု ၿဗံဳစိ“ အေျပာင္းအလဲ လား။ ပိုဆိုးမယ့္ အေျပာင္းအလဲ လား။ ဆုတ္ယုတ္မယ့္ အေျပာင္းအလဲ လား။ ဒါကို စဥ္းစားဖို႔လဲ လိုပါတယ္။ ဆုတ္ယုတ္မွာလား၊ တိုးတက္မွာလား၊ အရင္အတိုင္းလားဆိုတာ ႀကိဳ ေျပာမရတာလဲ ရွိ၊ ႀကိဳ ေျပာလို႔ရတာလဲ ရွိပါတယ္။

ခု ထြက္လာတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒဟာ စစ္အာဏာရွင္ေတြ ေရးဆြဲထားတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္အေျခခံဥပေဒကို အမွီျပဳၿပီး ထုတ္တဲ့ ဥပေဒ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ အေျခခံဥပေဒကို ျပန္ၾကည့္ၿပီး ေျပာမွသာ အျပာင္းအလဲ “ျဖစ္၊ မျဖစ္“ ဆိုတာ ေပၚလြင္ပါတယ္။ ေရွ႔ကိုလဲ ေမွ်ာ္မွန္းၾကည့္လို႔ ရတန္သလာက္ ရပါတယ္ တဲ့။

အေျခခံဥပေဒဆိုတာ ဘယ္သူေတြက ဘယ္လိုအခြင့္အေရးနဲ႔ ေရြးဆြဲတာလဲ။ “ဘယ္ အခြင့္အာဏာ“ နဲ႔ ေရးဆြဲတာလဲဆိုတာ အလြန္ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္ရဲ့ အေျခခံဥပေဒဟာ ဒီမိုကေရစီနည္းအရ အမ်ားသေဘာက် ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ထားတဲ့ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ေရးဆြဲမွသာ သဘာ၀က်ပါမယ္။ အဓိပၸါယ္က ျပည္သူေတြက အာဏာအပ္ႏွင္းခံရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက အေျခခံဥပေဒကို ေရးဆြဲရပါမယ္။

ခုဟာက စစ္အာဏာရွင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ (ေတြ) ကပဲ ေရးဆြဲတာျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ဟာ တရား၀င္အစိုးရမဟုတ္ပါ။ ပိုဆိုးတာက တရား၀င္ ေရြးေကာက္ထားတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲကိုလည္း အသိအမွတ္ မျပဳ၊ စစ္အာဏာရွင္တစုရဲ့ အက်ိဳးအခြင့္ကိုသာ ကာကြယ္ၿပီး စစ္အာဏာရွင္ကသာ ထင္ရာစိုင္းၿပီး ေရးဆြဲထားတဲ့ဥပေဒ ျဖစ္ပါတယ္။

အမ်ားသိၿပီးျဖစ္တဲ့အတိုင္း စစ္အာဏာရွင္ ေရးဆြဲထားတဲ့ အေျခခံဥပေဒထဲမွာ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြရဲ့ ၂၅ ရာခိုင္ႏွဳန္း (တမတ္သား) ဟာ ေရြးေကာက္ပြဲ မ၀င္ပဲ စစ္တပ္က ေရြးခ်ယ္ေပးတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္စစ္ဗုိလ္မ်ားသာ ျဖစ္ရမယ္ တဲ့။ ေရြးေကာက္ပြဲ မ၀င္ပဲ စစ္တပ္က ေရြးခ်ယ္ေပးတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္စစ္ဗုိလ္မ်ား ျဖစ္ရမယ္ တဲ့။ ပို ဆိုးတာက ဒီ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို သမၼတ၊ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ စတဲ့ ထိပ္ဆံုးက အႀကီးဆံုးရာထူးေတြကိုသာ ေပးအပ္ရမယ္ တဲ့။ ၂၅ ရာခုိင္ႏွဳန္းနဲ႔ က်န္ ၇၅ ရာခိုင္ႏွဳန္းတို႔ ႏွိဳင္းယွဥ္ရင္ ၇၅ ရာခိုင္ႏွဳန္းက မ်ားတာေပါ့လို႔ ထင္စရာ ပဲ။ ဒါေပမဲ့ တကယ့္အာဏာေတြက စစ္တပ္ကိုယ္စားလွယ္ ၂၅ ရာခုိင္ႏွဳန္းရဲ့ လက္ထဲမွာပဲ ရွိပါတယ္။

အဲဒီ စစ္ဗိုလ္ေတြဟာ မွားယြင္းမွဳ ရွိခဲ့ရင္ အတိတ္၊ ပစၥဳပၸန္၊ အနာဂတ္ကာလသံုးပါးစလံုးအတြက္ လႊတ္ေတာ္က (ႏိုင္ငံေတာ္က) အေရးယူခြင့္ မရွိေစရ တဲ့။ အေရးယူစရာရွိရင္ စစ္တပ္ကသာ အေရးယူရမယ္ တဲ့။ အဲဒီမွာပဲ “ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ့အာဏာ” က “ပဲ့“ သြားခဲ့ပါၿပီ။ “စစ္ဗိုလ္ေတြသာလွ်င္“ ဆိုတဲ့ သေဘာ ေဆာင္သြားပါၿပီ တဲ့။

အေျခခံဥပေဒနဲ႔တကြ အျခား အေျပာင္းအလဲတခုခု လုပ္ျဖစ္ရင္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ (အမတ္) ၇၅ ရာႏွဳန္းက ေထာက္ခံရမယ္ တဲ့။ ဒီ ၇၅ ရာႏွဳန္းဟာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ၂၅ ရာႏွဳန္းရဲ့ အတိုက္အခံေတြခ်ည္း မဟုတ္ႏိုင္ပါဘူး။ စစ္တပ္ကထဲ့ထားတဲ့ စစ္တပ္လက္ေအာက္ခံ ပါတီအဖြဲ႔အစည္း (ဥပမာ ႀကံ့ဖြံ႔) က အမတ္ေတြလဲ ပါႏိုင္ပါတယ္။ အမတ္တေယာက္ေလွ်ာ့သြားရင္ ၇၅ ရာႏွဳန္း မျပည့္ေတာ့ပါဘူး။

ဒီမိုကေရစီလႊတ္ေတာ္မွာ “စစ္တပ္ကိုယ္စားလွယ္“ လို႔ သီးျခား၂၅ ရာႏွဳန္း (တမတ္သား) ေတာင္းစရာ မလိုပါ။ ဒီလိုဆိုရင္ စာေရးဆရာေတြကလဲ တမတ္သား၊ လယ္သမား တမတ္သား၊ အလုပ္သမား တမတ္သား၊ ရဲက တမတ္သား၊ ေက်ာင္းဆရာ တမတ္သား၊ ဆရာ၀န္ တမတ္သားဆိုၿပီး အားလံုးကပဲ တမတ္သားစီ ေတာင္းခြင့္ ရွိရေပမွာေပါ့။ စစ္တပ္တခုတည္းကသာ ဘာ့ေၾကာင့္ “တမတ္သား“ ေတာင္းထားရသလဲ။ ထိပ္ဆံုးက ဘာ့ေၾကာင့္ ေနခြင့္ယူထားရသလဲ။ ဒီလိုဆိုရင္ ဗိုလ္ေန၀င္းရဲ့ ဦးေန၀င္း အရပ္သားအစိုးရနဲ႔ ဘာ ထူးသလဲ။ ဗိုလ္သန္းေရႊနဲ႔ ဦးသန္းေရႊ၊ ငရဲမင္းနဲ႔ ယမမင္း၊ ဂ ေကာက္ေကာက္နဲ႔ ေကြးေကြး၊ ဘာမ်ားေျပာင္းလဲသြားမွာလဲ တဲ့။ ႏိုင္ငံေရး ေ၀ဖန္သူေတြက ေမးၾကပါတယ္။ ဆိုလိုတာက ဒီ ေရြးေကာက္ပြဲ ၿပီးသြားရင္လဲ ဘာမွ ေျပာင္းလဲမွဳ မရွိ။


(၂) ထြက္ေပါက္တခု ေပၚလာျခင္း

“ထြက္ေပါက္“ နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဗမာ ေျပာရိုးေျပာစဥ္မွာ “ေရွ႔ေပါက္“၊ “ေနာက္ေဖးေပါက္“၊ “မလြယ္ေပါက္“၊ “ေခြးတိုးေပါက္“ စတဲ့ စကားေတြ ရွိပါတယ္။ ခု စစ္အာဏာရွင္ေပးတဲ့ ထြက္ေပါက္ကို ဘယ္လို နာမယ္ေပးခ်င္ပါသလဲ မသိပါ။

တျခား ထြက္ေပါက္ မရွိဘူးဆိုတာ အမွန္ပဲလား။ အာဏာရွင္က ဖြင့္ေပးတဲ့ ထြက္ေပါက္ဟာ ျပည္သူ ထြက္ခ်င္တဲ့ ထြက္ေပါက္ ဟုတ္ပါရဲ့လား။ ျပည္သူက ဒီ ထြက္ေပါက္မ်ိဳးကပဲ ထြက္ခ်င္သလား။ တျခား ထြက္ခ်င္တဲ့ ထြက္ႏိုင္တဲ့ ထြက္ေပါက္ မရွိေတာ့ဘူးလား။ ဘာလား၊ ညာလား စသျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေတြးၾက ေရးၾကပါတယ္။

ေကာင္းပါၿပီ။ ဒီ ထြက္ေပါက္ကပဲ ထြက္ၾကမယ္ဆိုပါတယ္။ ဒီ ထြက္ေပါက္က ဘယ္ေရာက္မွာလဲ။ အတိုဆံုး ေျပာရရင္ စစ္တပ္ ဖြင့္ေပးတဲ့ ထြက္ေပါက္ဟာ စစ္အာဏာရွင္ရဲ့ စစ္ဖိနစ္ေအာက္ကိုပဲ ျပန္္ေရာက္မွာပါ တဲ့။ ဒီ ထြက္ေပါက္ကို ခြင့္တာဟာ “မလိမ့္တပတ္“ မဟုတ္တာ မဟုတ္။ “ေျဗာင္“ လုပ္တာပါပဲ။ ဒီလိုလုပ္တဲ့အတြက္ ဘာ အက်ိဳးရွိသလဲ။

ျပည္သူအဖို႔ အက်ိဳးမထူး။ စစ္အာဏာရွင္အဖို႔ အက်ိဳးထူးပါတယ္ တဲ့။ ဒီလို ေ၀ဖန္ၾကပါတယ္။

ဒီ ေရြးေကာက္ပြဲ လုပ္ျခင္းအားျဖင့္ အရင္က အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ ၈၀ ရာခိုင္ႏွဳန္းေက်ာ္ အႏုိင္ရခဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ ဖ်က္သိမ္းၿပီးသား ျဖစ္သြားမယ္။ ျပည္သူ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြကလဲ လႊတ္ေတာ္ မျဖစ္ေျမာက္လိုက္ဘဲ ဖယ္ရွားၿပီးသား ျဖစ္သြားမယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ေလာက္ တရားမ၀င္ “အာဏာရ စစ္အစိုးရ“ လဲ တရား၀င္ ျဖစ္သြားၿပီး သူတို႔က ႀကိဳက္သလို (ဆြဲခြင့္ မရွိဘဲ ဆြဲထားတဲ့) အေျခခံဥပေဒလဲ အတည္ ျဖစ္သြားမယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဘယ္သူ႔အတြက ထြက္ေပါက္ လဲ။ ျပည္သူအတြက္ ထြက္ေပါက္ လံုး၀ မဟုတ္။ အာဏာရွင္အတြက္ တရား၀င္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ထားတဲ့ “ထြက္ေပါက္“ ျဖစ္ပါတယ္ တဲ့။

တျခားျဖစ္ႏိုင္တဲ့ထြက္ေပါက္ကို အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ေရႊဂံုတိုင္ေၾကညာခ်က္နဲ႔ “ေသာ့“ လုပ္ထားပါတယ္။ အက်ပ္အတည္းက လြတ္ေအာင္လို႔ပါပဲ။ အာဏာရွင္ေတြ ေရးဆြဲထားတဲ့ အေျခခံဥပေဒကို ဒီမိုကေရစီနဲ႔ တူေအာင္ နည္းနည္းေလးပဲ ျပင္ေပးပါ၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအားလံုး လႊတ္ပါ၊ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးပါ စသည္ျဖင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ အာဏာရွင္ဘက္က တခုမွ လိုက္ေလ်ာျခင္း မရွိသေလာက္ပါ ပဲ။ (ဦးတင္ဦး လြတ္လာတာေလးက လြဲလို႔)။

ဒါ့ေၾကာင့္ ေရြးေကာက္ပြဲ ႏိုင္ခဲ့လို႔ အမ်ားစု ေထာက္ခံမွဳရတယ္လို႔ အမ်ားက ယူဆတဲ့ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ့ တေလးတစား ေတာင္းဆိုမွဳကို ျငင္းပယ္ခံရတဲ့ “ေရႊဂံုတိုင္ေရႊေသာ့“ နဲ႔ ဖြင့္ႏိုင္မယ့္ ထြက္ေပါက္က ထြက္လို႔ မရေတာ့ပါ။
တျခားနည္းကေတာ့ “ျပည္သူစြမ္းအား“ ဆိုတဲ့ ေသာ့နဲ႔ ဖြင့္ဖို႔ ရွိပါေတာ့တယ္ တဲ့။ ဒီလိုဆိုေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲ မ၀င္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ေသဘာက အားသားရင္ ေမွ်ာ္လင့္ရတဲ့ ထြက္ေပါက္က “ျပည္သူစြမ္းအား“ ထြက္ေပါက္ ပါပဲ တဲ့။


(၃) လႊတ္ေတာ္ထဲေရာက္မွ ကိုယ္လိုရာ ျပဳျပင္သြားႏိုင္ျခင္း

ဒါမ်ိဳးကို ကိုလိုနီလက္ထက္ကစၿပီး ဗမာေတြ အေတြ႔အႀကံဳရွိခဲ့ပါၿပီ။ ဂ်ီစီဘီေအေခတ္က “ပူးသတ္“၀ါဒနဲ႔ ေၾကြးေၾကာ္ၿပီး ဘုရင္ခံရဲ့ အစိုးရအဖြဲ႔ထဲ ပူးေပါင္း ၀င္ေရာက္သြားတဲ့ ၀ံသာႏုဂိုဏ္းကလို ပါပဲ တဲ့။ “ပူးသတ္“ ဆိုေပမဲ့ ကိုယ္ပဲ “ပူးသတ္“ ခံရၿပီ ကိုယ္ပဲ ဘုရင္ခံနဲ႔အတူ “ပူး ေသ“ သြားရတာပါပဲ တဲ့။ သူမ်ားဖြဲ႔တဲ့ အစိုးရအဖြဲ႔ထဲ၀င္ရင္ သူမ်ားေအာက္ကပဲ ေရာက္ရမွာ မလြဲပါဘူး တဲ့။


(၄) အေခ်ာင္အမတ္ ျဖစ္ျခင္း

ဒါကေတာ့ အမတ္ ျဖစ္လိုသူမ်ားအတြက္ေတာ့ မွန္ေနတာပါပဲ။ သူတို႔အတြက္ “ထြက္ေပါက္“ ပါ ပဲ တဲ့။ ျပည္သူ႔အတြက္ မဟုတ္ပါဘူး တဲ့။

ခု ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒကထြက္လာတာ အခ်ိန္ ေနာက္က်ပါတယ္။ ပါတီေတြ ဖြဲ႔ဖို႔လဲ ေနာက္က်ပါတယ္။ ျပည္သူ႔အသံကို ကိုယ္စားျပဳရမယ့္ပါတီတရပ္ဟာ တျပည္လံုးကို အခ်ိန္ယူ စည္းရံုးရပါအံုးမယ္။ ပါတီက ခုမွ ဖြဲ႔ရမွာပါ။ ပါတီရဲ့လမ္းစဥ္ကလဲ ခုမွ ေရးဆြဲ၊ ခုမွ ေၾကညာရမွာပါ။ အသစ္ဖြဲ႔မယ့္ ပါတီက ၀ါဒလမ္းစဥ္ကို တင္ျပရင္ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္အသစ္ကလဲ မွတ္မ႔ုတင္ခြင့္ ျပဳပါ့မလား။ ဥပမာ “စစ္အာဏာရွင္ အျမစ္ျဖဳတ္ေရး လမ္းစဥ္“ ကို တင္ျပ ေၾကညာခြင့္ ရမွာလား တဲ့။ ပါတီ ဖြဲ႔ဖို႔၊ စည္းရံုးဖို႔ တႏွစ္ေတာင္ အခ်ိန္ မေပးတဲ့အျပင္ ဖြဲ႔စည္းၿပီးသား ပါတီမ်ားလဲ ထပ္မံၿပီး ပါတီသစ္ေတြလိုပဲ မွတ္ပံုတင္ရအံုးမတဲ့။ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ၾကာမွ ထပ္ၿပီး မွတ္ပံုတင္ရအံုးမယ့္ သေဘာ ပါ။

ပါတီဖြဲ႔ၿပီးရင္ အနည္းဆံုး၃ေနရာကယွဥ္ၿပိဳင္ရမယ္။ မၿပိဳင္ရင္ ပါတီ ပယ္ဖ်က္မယ္ တဲ့။ ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္ရင္ အေျခခံဥေဒကို (စစ္အာဏာရွင္ေတြ ေရးဆြဲထားတဲ့ ဥပေဒ ကို) အကာအကြယ္ ေပးပါ့မယ္လို႔လဲ လက္မွတ္ထိုးရအံုးမွာ တဲ့။ လႊတ္ေတာ္ထဲေရာက္မွ “အေျခခံဥပေဒကိုိ ျပင္ခ်င္ပါတယ္“ လို႔ ေျပာလို႔ မရေတာ့ဘူး ေပါ့။ အစကတည္းက “မီးေသ“ေအာင္ အာဏာရွင္က လုပ္ထားေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္မယ့္ အမတ္ေလာင္း (ပါတီကိုယ္စားလွယ္ေတြ) က “မီးၿငွိမ္း“ ၿပီးမွ “၀င္“ လို႔ရမယ့္ အဓိပၸါယ္ ပါပဲ။

“သေဘာကြဲလြဲခြင့္ မရွိရင္ ေရြးေကာက္ပြဲ လုပ္ေနစရာ မလိုေတာ့ပါဘူး“ တဲ့။

အားလံုးကို ၿခံဳလိုက္ရင္ အာဏာရွင္ ေရးဆြဲထားတဲ့ အေျခခံဥပေဒအရ ထုတ္ျပန္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒဟာ အာဏာရွင္အလိုက် ေရြးေကာက္ပြဲသာ ျဖစ္မွာပါ တဲ့။ ဗိုလ္သန္းေရႊက ေတာင္ရွည္ပုဆိုးႀကီး ၀တ္ၿပီး ဦးသန္းေရႊ ျဖစ္လာတာကလြဲလို႔ ဘာမွ ထူးမွာ မဟုတ္ပါဘူး တဲ့။

ၿဗိစံုနဲ႔ ၿဗံဳစိ၊ အရာႀကီးနဲ႔ ဘာဘူႀကီး၊ ဗိုလ္ေရႊနဲ႔ ဦးေရႊ၊ ငရဲမင္းနဲ႔ ယမမင္း သာ။

မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ႀကီးက မိန္႔ေတာ္မူဖူးတယ္။ သံဃာေတာင္ သတ္တဲ့ စစ္အစိုးရကေရးဆြဲထားတဲ့ “ဥပေဒ“ နဲ႔ “ေရြးေကာက္ပြဲ“ ကိုဖတ္ဖို႔ မလို၊ စဥ္းစားဖို႔ မလို၊ ေထာက္ခံဖို႔ မလို။ သူတို႔ကို သံဃာေတြက ပတၱနိကၠဳဇၨနကံေဆာင္ သပိတ္ေမွာက္ထားတယ္။ သူတို႔ ကံႀကီးထိုက္ၾက မယ္။ သူတို႔ကို ေထာက္ခံသူမ်ားလည္း ကံႀကီးထိုက္ႏိုင္တယ္ တဲ့။ ကံႀကီးထိုက္မယ့္ အျပဳအမူကို ေရွာင္ၾကပါစို႔။

ေမာင္စြမ္းရည္ ၂၀၁၀ မတ္ ၂၇
http://moemaka.com/index.php?option=com_content&task=view&id=6165&Itemid=1