၀ိသာခါလို မိန္းမျမတ္

ဘုရားေဟာ က်မ္းဂန္
ေရွးထံုး၏ အမွန္..
အမ်ိဳးမတူသူ မယူရ..
တားဆီးခဲ့တာ ဘယ္မွာမွ မရွိ။

လူ ့သမ္ိုင္းစဥ္ဆက္
လူမ်ိဳးအယူ မတူသူ
သမီးေပး သမီးယူ
ျငိမ္းခ်မ္းေရး၏ အမူအက်င့္..
လူေတြ က်င့္ခဲ့တယ္
ျမန္မာ မင္းသမီးငယ္ တရုတ္ထံဆက္္
ရွမ္းေစာမြန္လွ ျမန္မာနဲ့ လက္ဆက္
သီဟိုဃ္ မင္းသမီးငယ္ ပုဂံနန္းတက္
အမ်ိဳးမယွက္ရတဲ့ ဥပေဒသ.
လူ ့ေဘာင္ေလာကမွာ မတည္ရွိ။

ရဟန္းအမ ၀ိသာခါ
အမ်ိဳးမတူသူကို ယူရေပမင့္
တကၠဒြန္း အယူမွားသူ
ေယာကၡမ ကို ကယ္ဆယ္ခ်င္တာနဲ ့
က်မ ေယာကၡမၾကီး..အေဟာင္းစားသူ လို ့ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ဆိုခဲ့သူ

အမ်ိဳးတူတူ မတူတူ အေရးမဟုတ္
အေတြးမတူ ၀ါဒမတူသူကို ကယ္ထုတ္
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ကို ျဖစ္ေစခဲ့တာ
ေသာတာပန္ ရဟန္းအမ မိဂါရ မာတာ
သို ့မဟုတ္ ေယာကၡမ၏ မိခင္ၾကီး ၀ိသာခါ

မိမိ၏ အရြယ္၊ အလွ၊
မိန္းမသားတို႔ဘ၀၊
ဣေႁႏၵ၊ တန္ဖိုးမ်ားကို ထမ္းသိမ္းခဲ့တာ
ဒါန အရာ ဧတဒဂၤရ ေက်ာင္းအမၾကီး ၀ိသာခါ

ေလာကဓံ၏ တရားရွစ္ပါး..
ဘုရားပင္ မလြန္ဆန္နိုင္ေသာတရား.
ခ်စ္သူလည္းရွိ၊ မုန္းသူရွိ၏။
ခ်ီးမြမ္းသူရွိ၊ ကဲ့ရဲ့ရွိ၏။
မွန္သည္ျမင္၏၊ မွားသည္ျမင္၏
ပဓါနသည္..မိမိ၏ေစတနာ..
ပညာမရွိသူ လက္ညွိဳးထ္ိုးကဲရဲ့.
သိကၡာ မရွိ..မရွက္သူ ေျပာၾကပါေစ။
အမ်ားထုခ်စ္..တေယာက္က ဆဲျဖစ္တာ
ဒါဟာ အရွက္မရွိေသာ သူ ့၏သိကၡာ။

ေဒၚစုကို အမ်ိဳးမတူသူယူ၊ ဘယ္သူေ၀ဖန္ မလည္း။
သင္လည္း..အမ်ိဳးမတူ တူတူ၊ ႏွစ္သက္ရင္ ယူမွာပါဘဲ။
မရ၍ ေမးေငါ့၊ ဒီစိတ္ဓါတ္ေတြ ယုတ္ညံ့ပါဘိေတာ့။

ဘယ္အမ်ိဳး တူတူ အေသြးအေရာင္မတူ တူ တူ
ၾကိဳက္သူ ယူခြင့္ရွိတယ္။
ပဓါန အရင္းခံ..မိမိ အယူကိုသာ ရည္သန္
အေ၀းေရာက္ေစ ဆံပင္ရွည္ ထမီ၀တ္ ပန္းပန္
အိေျနၵ သိကၡာ ထိုက္တန္သူသာ ယူခဲ့သူပါ။

ဗုဒၶဘာသာ၏ မိခင္မွန္၊ အလွဴဒါန ထက္သန္
သားမ်ားကို ရွင္ျပဳ ဘာသာကို ရွင္သန္ျပဳစုသူ..
သူေတာ္ေကာင္းသာ ျပဳနိုင္ေသာ တရား..
ၾကြယ္၀သမွ် နိူဘယ္ ဆုလာဘ္ေငြသား
အိပ္သြန္ ဖာေမွာက္ မျခြင္းခ်န္ တခ်ပ္တျပား
နိူင္ငံ သို လွဳရဲ ေသာ ဒီမိခင္
ေခၚတြင္ထိုက္သူ ျမန္မာ၏ မိခင္
ဒီလူကိုမွ သမိုင္း မတင္
မသဒၶါ တို ့ ညံံ့လိုက္သပါ့ ရွင္။

ျမင္ေအာင္ၾကည့္ပါ ေ၀ဖန္သူရယ္။
ရွင့္ မ်က္ေခ်းေရးေရး ေရစိုအ၀တ္ေလးနဲ့ ေဆးပါဦး
သိပ္မၾကာပါဘူးရွင္…ေစာင့္္ၾကည့္ေပါ့
အေဟာင္းစားသူ လူယုတ္
ေဗဒင္ဆရာ တကၠဒြန္းကို ကိုးကြယ္သူပုပ္
သန္းေရႊကိုပင္ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ေမတၱာျပ
အယူမွားကို ခ်ြတ္နိုင္တဲ့အခ်ိန္ၾကရင္
ငယ္သူကို သန္းေရႊက ဦးညႊတ္ ဒူးေထာက္
ေခၚေလာက္မဲ့ ဒီနာမည္။
ျမန္မာ့မိခင္ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဆိုတာ
သန္းေရႊ၏ မာတာ။

မသဒၶါ (၁၁။၂၄။၂၀၁၀)

၀ိသာခါ ဆိုတာ ဘယ္သူလည္း သိခ်င္သူမ်ားအတြက္
၀ိသာခါေက်ာင္းအစ္မ

ဒါနာဘိရတ ဧတဒဂၤရ ဥပါသိကီ
“ရဟန္းတို႔ လွဴဒါန္းျခင္း၌ ေမြ႔ေလ်ာ္ကုန္ေသာ ငါ၏ သာ၀ိကာ ဥပါတိကာတို႔တြင္ ၀ိသာခါသည္ အျမတ္ဆံုးျဖစ္၏” ဟူ၍ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဧတဒဂၤထားခံရေသာ ဒါယိကာမကား “မိဂါရမာတာ” ေခၚ ၀ိသာခါေပတည္း။

ေရွးလြန္ေလျပီးေသာ ကမၻာ တစ္သိန္းထက္၌ ပဒုမုတၱရျမတ္စြာဘုရားပြင့္ေတာ္မူသည္။ ရဟန္းတစ္သိန္း ျခံရံသည္။ ခမည္းေတာ္ မယ္ေတာ္တို႔မွာ သုနႏၵာမင္းၾကီးႏွင့္ သုဇာတာ မိုဖုရားၾကီးတို႔ျဖစ္ၾကေပ၏ ။

ထုိအခါ၀ယ္ ၀ိသာခါေလာင္းလ်ားသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အလုပ္အေကၽြးဒါယိကာမႏွင့္ ရင္းႏွီးေသာ အေဆြခင္ပြန္း ျဖစ္ခဲ့၏။ ထုိျမတ္ေသာ အလုပ္အေကၽြး ဒါယိကာမသည္ ျမတ္စြာဘုရား အမွဴးျပဳေသာ သံဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္မ်ားႏွင့္ အကၽြမ္း၀င္၏ ။ ရွစ္ပါးေသာဆုိကို ရ၏။ မိခင္အရာ၌တည္၏။ ျမတ္စြာဘုရားထံေတာ္သို႔ ညေရာ နံနက္ပါ မပ်က္မကြက္ ေရာက္ေလ့ရိွျပီး ပစၥည္းေလးပါးျဖင့္ လုပ္ေကၽြး၏ ။

၀ိသာခါေလာင္းလ်ာ ဒါယိကာမသည္ သူ၏ခင္ပြန္းမကို အားက်၏ ။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားထံေတာ္တြင္ ေလွ်ာက္ထားစံုစမ္းသည္။ ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ သံဃာေတာ္တစ္သိန္းကို အိမ့္သိုိ႔ ပင့္ဖိတ္သည္။ ခုႏွစ္ရက္ ပတ္လံုး ဆြမ္း၊ ခဲဖြယ္ႏွင့္ အေဖ်ာ္ယမကာမ်ားကို ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းျပီးလွ်င္ ေနာက္ဆံုးေန႔တြင္ သကၤန္းလ်ာ ပုဆိုးတို႔ကိုပါ လွဴဒါန္းကာ ဆုေတာင္းမႈျပဳသည္ ။

“ ဘုရားတပည့္ေတာ္မဟာ သည္ေကာင္းမႈကုသိုလ္ အက်ိဳးဆက္အျဖစ္ နတ္စည္းစိမ္ကို မလိုခ်င္ပါဘုရား။ မင္းစည္းစိမ္ကိုလည္း မေတာင္းတပါဘုရား ။ ရွင္ေတာ္ဘုရားလို တစ္ဆူေသာ ျမတ္စြာဘုရားထံေတာ္မွာ ဆုရွစ္ပါရတဲ႔ မိခင္အရာတည္ရပါလိ္ု၏ဘုရား ။ ျမတ္စြာဘုရားအမွဴးျပဳတဲ့ သံဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္မ်ားကို ပစၥည္းေလးပါးနဲ႔ မျပတ္လုပ္ေကၽြးႏိုင္စြမ္းရိွတဲ႔ ျမတ္ေသာအလုပ္အေကၽြးျဖစ္ရပါလို၏ဘုရား ”

ပဒုမုတၱရျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုဒါယိကာမ ေတာင္းေသာဆုသည္ လာမည့္ ကမၻာတစ္သိန္းထက္၌ ပြင့္ေတာ္မူမည့္ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား၏ ေရႊလက္ထက္ေတာ္၌ ျပည့္လတၱံဟု ဗ်ာဒိတ္ေပးေတာ္မူ၏။

ထိုဒါယိကာမသည္ အသက္အတုိင္းေနျပီးေနာက္ ကြယ္လြန္၏။ နတ္စည္းစိမ္ကို မလိုခ်င္ေသာ္လည္း တာ၀တိသာနတ္ျပည္၌ ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ လူျဖစ္လိုက္၊ နတ္ျဖစ္လိုက္ ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ က်င္လည္ျပီး
ကႆပျမတ္စြာ၏ ေရႊလက္ထက္ေတာ္၀ယ္ ကာသိကရာဇ္မင္း၏ သမီးေတာ္“သံဃဒါသီီ”ျဖစ္လာခဲ့သည္ ။

ကာကိကရာဇ္ဘုရင္ ကကီမင္းတရားၾကီးတြင္ သမီးေတာ္ ခုႏွစ္ပါးရိွရာ သံဃဒါသီမွာ အငယ္ဆံုးျဖစ္သည္။ သမီးေတာ္ ခုႏွစ္ပါးသည္ အိမ္ေထာင္မျပဳဘဲ ဒါန သီလ ဘာ၀နာမႈတို႔ကိုသာ ျပဳခဲ့သည္။ သံဃဒါသီ မင္းသမီးသည္ ဒါနာဘိရတ ဧတဒဂၤရဆုကို ကႆပျမတ္စြာဘုရားထံေတာ္တြက္လည္း ထပ္မံ ပန္ေျခြခဲ့သည္ ။

သံဃဒါသီ မင္းသမီးသည္ ထိုဘ၀မွ စုေတခဲ့ေသာအခါ လူ႔ျပည္ နတ္ရပ္ အထပ္ထပ္ က်င္လည္ခဲ့ျပီးေနာက္ ယခုေနာက္ဆံုးဘ၀တြင္ ဓနဥၥယသူေဌးသမီးျဖစ္လာ၏ ။

ဗိမၼသာရမင္းၾကီး စိုးစံေတာ္မူေသာ ရာဇျဂိဳဟ္ျပည္တြင္ အတိုင္းမသိ ပစၥည္းဥစၥာေပါမ်ားေသာ သူေဌးၾကီးငါးဦးရိွ၏ ။ ေဇာတက၊ ဇဋိလႏွင့္ ေမ႑ာက၊ ပုဏ၊ ကာက၀လႅိယတို႔ျဖစ္ေပ၏။

၀ိသာခါသည္ ေမ႑ာက သူေဌးၾကီး၏ ေျမးျဖစ္၏ ။ အဖမွာ ဓနဥၥသူေဌး၊ အမိ သုမနေဒ၀ီျဖစ္၏။ ၀ိသာခါမွာ ကေလးဘ၀ ကတည္းက ေသာတာပန္တည္ျပီးသူျဖစ္သည္ ။ အေၾကာင္းမွာ သူငယ္စဥ္က ဘဒၵိယျမဳိ႔သို႔ ျမတ္စြာဘုရား ၾကြျမန္းေတာ္မူစဥ္ အဖိုးျဖစ္သူႏွင့္ ေက်ာင္းေတာ္သို႔ လုိက္သြားကာ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေတာ္ကို နာယူခဲ့ရေသာေၾကာင့္ေပးတည္း ။

ထိုအေတာအတြင္း၌ ၀ိသာခါ၏ ဖခင္မွာ ေနရာေျပာင္းရန္ အေၾကာင္းဖန္လာခဲ့သည္။ ဖန္လာပံုမွာ ဤသို႔ျဖစ္သည္ ။

ေကာသလမင္းႏွင့္ ဗိမၼသာရမင္းသည္ ေမာင္လွယ္ႏွမလွယ္ သမီးေယာက္ဖမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ တစ္ေန႔ေသာအခါတြင္ တာ၀တၳိျပည့္ရွင္ဘုရင္ ေကာသလသည္ သူ႔ႏိုင္ငံ၏ ဓနအင္အားတြင္ စစ္ၾကည့္ေသာအခါ ေလာက္ေလာက္လားလား သူေဌးၾကီးေခၚေလာက္ေသာသူ တစ္ေယာက္မွ် မရိွသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ သို႔ျဖင့္ သူသည္ ေယာက္ဖေတာ္ ဗိမၼသာရမင္းထံသို႔ေရာက္သြားသည္ ။

“ အေဆြေတာ္မင္းၾကီး၊ ကၽြႏု္ပ္ရဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္မွာ အေဆြေတာ္ရဲ႔ ႏုိ္င္ငံထဲက သူေဌးၾကီးငါးေယာက္နဲ႔တူတဲ႔ သူေဌးတစ္ေယာက္မွ် မရိွဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တုိင္းႏိုင္ငံရဲ႔ က်က္သေရေဆာင္ျဖစ္ေအာင္ တစ္ေယာက္ေပးပါ”

ေဇာတိက....အစရိွေသာ သူေဌးၾကီးမ်ားမွာ ဆင္ ျမင္း ကၽြဲ ႏြာႏွင့္ လူသူအျခံအရံမွာ လြန္စြာမ်ားျပား၏။ ထို႔သို႔ေသာ တစ္ေယာက္ေယာက္အား အေရႊ႔အေျပာင္းခိုင္းလွ်င္ အလြန္းခက္ခဲေသာ၀န္ကို အထမ္းခိုင္းျခင္းႏွင့္ မျခားေတာ့ေခ်။ တစ္နည္းအားျဖင့္ မဟာပထ၀ီေျမၾကီးကို ေရႊ႔ေျပာင္းသကဲ႔သို႔ရိွ၏။

ထို႔ေၾကာင့္ဗိမိၼသာရမင္းသည္ ေကာသလမင္းေက်နပ္ေအာင္ ရွင္းျပျပီးေနာက္ ဓနဥၥယသူေဌးကိုေခၚကာ ေမတၱာရပ္ခံ၏။ ဓနဥၥယသူေဌးသည္ ဘုရင္ႏွစ္ပါးေက်နပ္ေစရန္ ေကာသလမင္းေနာက္သို႔ လြန္စြာမ်ားျပားေသာ လူသူ ႏွင့္ ဆင္ ျမင္း ကၽြဲ ႏြား ဥစၥာဘ႑ာမ်ားကိုေရႊ႔ေျပာင္းသယ္ယူလ်က္လိုက္ပါလာ၏။ သို႔ေသာ္ သူ႔ပရိတ္သတ္မွာ သာ၀တၳိျမိဳ႔ မဆံ့ေသာေၾကာင့္ ျမိဳ႔ႏွင့္ ခုႏွစ္ယူဇနာကြာအရပ္ရိွ ေရမိုးအဆင္ေျပျပီးမ်က္ႏွာျပင္ ညီညြတ္ေသာအရပ္၌ျမိဳ႔တည္ကာ ေနထိုင္၏။ ျမိဳ႔ကိုလည္း “သာေကတ”ဟု အမည္ေပး၏ ။

၀ိသာခါသည္ သာေကတျမိဳ႔ ၌အရြယ္ေရာက္လာ၏။ ထိုအခါ သာ၀တၳိျမိဳ႔သား မိဂါသူေဌး၏သား ပုဏ၀ဃုနႏွင့္ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ရသည္။ မိ်ဳးရိုးတူမွ်သည္ဆိုကာ ဓနဥၥယသူေဌး သေဘာတူ ေပးျမန္းျခင္းျဖစ္ျငား မိဂါရသူေဌးသည္ စိတ္ထားေသးသိမ္သည္.။ အ၀တ္မ၀တ္ေသာ တကၠတြန္းမ်ားကို ကိုးကြယ္သည့္ မိစၦာဒိဠိလည္းျဖစ္ေပသည္ ။

မိဂါရသူေဌး၏ စိတ္ထားေသးသိမ္ပံုတစ္ခုကို ေဖာ္ျပရေသာ္ ဤသို႔ျဖစ္ပါသည္။

ပုဏႏွင့္၀ိသာခါတို႔လက္ထပ္ျပီးေနာက္တြင္ ၀ိသာခါမွာ လင့္အိမ္သို႔လုိက္ရေတာ့မည္။
ထိုအခါ ဓနဥၥယသူေဌးက “သမီးေနာက္ကို လုိက္ခ်င္သူေတြ လိုက္သြားၾက” ဟု ခြင့္ေပးသည္။ အမႈလုပ္ေယာက္က်ား မိန္းမမ်ားစြာတို႔သည္ အထုပ္အရြက္မ်ားျဖင့္ ထြက္လာၾကသည္။ ဤသည္ကို ၾကည့္ေသာ မိဂါရသူေဌးက “ ဒါေလာက္ မ်ားတဲ႔လူေတြကို ငါမေကၽြးႏိုင္ဘူး” ဆိုျပီးခဲျဖင့္ပစ္ တုတ္ႏွင့္ရိုက္သည္။ ၀ိသာခါသာ ၀င္ေရာက္အတားျမစ္လွ်င္ ၀ိသာခါေနာက္သို႔ တစ္ေယာက္မွ် ပါလာဖြယ္မရိွ။ ေယာကၡမအိမ္သို႔ ၀ိသာခါေရာက္ျပီး မၾကာမီ တစ္ခုေသာနံနက္တြင္ျဖစ္၏။ မိဂါရသူေဌးသည္ ေရမေရာေသာႏို႔ထမင္းကို ေရႊခြက္ျဖင့္ထည့္လ်က္ သံုးေဆာင္ေန၏။ ၀ိသာခါက ေယာကၡမအားယပ္ေလခတ္ေပးေန၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သဃံေတာ္ တစ္ပါးသည္ အိမ္ေရွ့၌ ဆြမ္းရပ္ေတာမူ၏။ မိဂါရမွာ ရတနာသံုးပါးအား မၾကည္ညိဳသူျဖစ္ရာ မျမင္ေယာင္ေဆာင္ေန၏ ။

သို႔အတြက္ ၀ိသာခါက လွမ္းျပီးေလွ်ာက္ထားသည္ ။
“ တပည့္ေတာ္မရဲ႔ေယာကၡမဟာ အေဟာင္းကိုသာ စားသူျဖစ္တဲ့ အတြက္ ကန္ေတာ့ဆြမ္းပါဘုရား”

မိဂါရသူေဌးသည္ သူသိသမွ် ၾကားဖူးသမွ် အေပၚတြင္ မူတည္ကာ ေဒါသတၾကီး ထေအာ္သည္။
“ သည္ကၽြန္မကို ဆြဲေခၚျပီး အိမ္အျပင္ကို ေမာင္းထုတ္လိုက္ၾကစမ္း”

ေရႊခြက္ကို ေဘးဖယ္ျပီး မိဂါရ ေအာ္ေသာ္ျငား ၀ိသာခါအား ေမာ့ၾကည့္သူပင္ မရိွပါ။ တစ္အိမ္လံုးတြင္ ရိွရိွသမွ် လူအားလံုးမွာ ၀ိသာခါအား ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူေတြခ်ည္းျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ေပတည္း..။

သို႔တေစ ၀ိသာခါက ဤကိစၥကို ဤတြင္ျပီးျပီးေပ်ာက္ေပ်ာက္ လုပ္မပစ္ပါ။ ေယာကၡမသူေဌးအား ညင္သာစြာေျပာသည္။

“အို ဖခင္၊ မိခင္တို႔ဟာ ကၽြန္ေတာ္မကို လမ္းက ေကာက္ယူလာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္မဟာ ေရဆိပ္ကေဆာင္ယူလာတဲ႔ ကၽြန္လည္းမဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္မရဲ႔ဖခင္ ဓနဥၥယသူေဌးၾကီးက သူၾကြယ္ၾကီးရွစ္ေယာက္ဆီမွာ ကၽြန္ေတာမကို အပ္ႏွံျပီး လႊတ္လိုက္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ သူၾကြယ္ၾကီးေတြကို ေခၚေပးပါ။ ကၽြန္ေတာ္မမွာ အျပစ္ရိွမရိွ သူတို႔ေရွ႔မွာ သကာၤရွင္းပါရေစ”

မိဂါရသူေဌးသည္ လင့္အိမ္သို႔ ၀ိသာခါ လုိက္ခါနီး၌ ဓနဥၥယသူေဌးက အပ္ႏွံလိုက္ေသာ သူၾကြယ္ၾကီး ရွစ္ေယာက္ကို မိမိအိမ္သို႔ပင့္ဖိတ္သည္။ လူစံုညီလွ်င္ သူက စတင္ျပီး စြဲခ်က္တင္ေတာ့၏။

“ ေရမေရာတဲ႔ ႏို႔ဃနာကို ေရႊခြက္နဲ႔ထည့္ျပီး သံုးေဆာင္ေနတဲ႔ ငါ့ကို အညစ္အေၾကးစားသံုးသူ လို႔မင္းတို႔ သမီးက ဆိုသကြ”

ထိုအခါ သူၾကြယ္ရွစ္ေယာက္က “ ခ်စ္သမီး အဲသည္လို ဆိုတာ ဟုတ္သလား” ဟု ၀ိသာခါအားေမး၏ ။
“ အေဖတို႔၊ ကၽြန္ေတာ္မရဲ႔ေယာကၡမဟာ ေရမေရာတဲ႔ ႏို႔ဃနာကို ေရႊခြက္နဲ႔ထည့္ျပီး သံုးေဆ ာင္ေနတုန္းမွာ မေထရ္ရွင္တစ္ပါး ဆြမ္းရပ္လာတာကို အေရးမလုပ္ဘဲ ေနတဲ့အတြက္ “ ေၾသာ္၊ ငါ့ေယာကၡမၾကီးဟာ ဤကိုယ္၏ အျဖစ္၌ ေကာင္းမႈကိုမျပဳ ။ ေရွးဘ၀က ျပဳခဲ့ဖူးေသာ ေကာင္းမႈကံ၏ အက်ိဳးကိုသာခံစား ေနပါတကား” လို႔ေတြးမိတဲ့အတြက္ “ ကန္ေတာ့ဆြမ္းပါဘုရား၊ တပည့္ေတာ္မရဲ႔ေယာကၡမၾကီးဟာ အေဟာင္းကိုသာ စားေသာက္ပါတယ္ လို႔ ေလွ်ာက္ထားမိတာ အျပစ္ရိွပါသလား”

ထိုအခါ သူၾကြယ္ၾကီးမ်ားက မိဂါရအားျပိဳင္တူေမးၾက၏ ။
“သည္စကားေၾကာင့္ က်ဳပ္တို႔သမီးမွာ တစိုးတစိမွွ် အျပစ္မရွိ။ အဲသည္လို အျပစ္မရွိဘဲနဲ႔သူေဌးၾကီးဘာေၾကာင့္ ေဒါသျဖစ္ရတာတံုး”

သို႔ေသာ္ မိဂါရ သူေဌးက သူျမံဳထားခဲ့ေသာ ၀ိသာခါ၏ အျပစ္မ်ားကို စီတန္းကာ ေဖာ္ထုတ္ျပီး စြဲခ်က္တင္၏။

ယင္းတို႔မွာ...
တစ္ရံေသာအခါ သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္၌ ၀ိသာခါသည္ အေစအပါး ေယာက်ာၤမိန္းမမ်ားျခံရံလ်က္ အိမ္ေနာက္သို႔ဆင္းသြားျခင္း။

လင့္အိမ္သို႔ လိုက္ပါသြားမည့္ သမီးအား ဓနဥၥယသူေဌးၾကီးက အတြင္းမီးကို အျပင္သို႔မထုတ္ရ။ အျပင္မွ မီးကို အတြင္းသို႔ မသြင္းရဟု မွာၾကားလုိက္ျခင္း။

ထုိ႔အျပင္ စုစုေပါင္းဆယ္ခ်က္ျဖစ္၏ ။
ဤသည္တုိ႔ကို ၀ိသာခါသည္ တစ္ခ်က္ခ်င္း ေျပလည္ေအာင္ရွင္းလင္းျပလုိက္ရာ မိဂါရသူေဌး မေခ်ပႏိုင္ေတာ့။ မေခ်ပႏိုင္ရံုသာမက သူသည္ လူေပါၾကီးလံုးလံုးျဖစ္သြာေတာ့သည္။

“ ဟုတ္ပါျပီ ရိွပါေစေတာ့ ”

သို႔လွ်င္ မိဂါရသူေဌးေက်နပ္သြားျငား ၀ိသာခါ မေက်နပ္ပါ။
“ ကၽြန္ေတာ္မမွာ ဘာအျပစ္မွမရွိဘူးဆိုတာ သကာၤရွင္ျပီးတဲ႔ေနာက္မွာ ေယာကၡမၾကီးရဲ႔ ဆႏၵ အတိုင္း သည္အ္ိမ္ေပၚကဆင္းပါမယ္”

“ ဟဲ႔သမီး သြားဖို႔မလိုေတာ့ဘူးေလ ေနျမဲေနေပါ့” မိဂရတားျမစ္သည္ ။
“ အေဖ ကၽြန္ေတာ္မသည္ ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်းကေလးဘ၀ကတည္းက ရတနာသံုးပါးနဲ႔ေမြ႔ေလ်ာ္ခဲ့သူပါ။ အခုလို ဘုရားအစရွိတဲ႔ သံဃာေတာ္မ်ားကို မဖူးျမင္ရ မလွဴဒါန္းရတဲ႔ ေနရာမ်ိဳးမွာ မေနပါရေစနဲ႔ေတာ့”

၀ိသာခါက ေပၚလာေသာအခ်က္ကို အမိအရ ဆုပ္ကိုင္လုိက္သည္။

“ ဘုရားအမွဴးရိွတဲ႔ သံဃာေတာ္ေတြကို ငါ့သမီး သေဘာက်ပင့္ဖိတ္လွဴဒါန္းဖို႔လည္း ခြင့္ျပဳပါတယ္ကြယ္”

သူၾကြယ္ၾကီးရွစ္ဦးေရာ ၀ိသာခါပါ အတုိင္းထက္အလြန္ ၀မ္းေျမာက္ၾကရသည္။ ထိုေန႔မွစ၍ ယခင္က ကိုယ္လံုးတီး တကၠတြန္းမ်ားလႊမ္းျခံဳေနခဲ့ေသာ မိဂါရ သူေဌး၏ အိမ္မွာ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္တပည့္သာ၀ကမ်ားအား ဆည္းကပ္ေသာအိမ္ ျဖစ္လာေလ၏ ။

တစ္ေန႔သ၌ ၀ိသာခါသည္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္သံဃာေတာ္မ်ားအား ပင့္ဖိတ္ျပီးဆြမ္း ခဲဖြယ္ ေဘာ္ဇဥ္မ်ား ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းသည္ ။ ဆြမ္းအႏုေမာဒနာတရားနာရန္ အတြက္ ၀ိသာခါသည္ ေယာကၡမၾကီးကိုေခၚသည္ ။

မိဂါရသူေဌးထြက္မလာသျဖင့္ ေခၽြးမက ဒုတိယအၾကိမ္ သြားေခၚျပန္သည္ ။
“ အေဖ သည္ကပဲ နာေတာ့မယ္ သမီး ”

သူေဌးသည္ တင္းတိမ္ယံအတြင္းမွ အမွန္ပင္ တရားနာပါသည္ ။ တရားေတာ္အဆံုးတြင္ သူသည္ ေသာတာပန္တည္သြားရာ အခန္းတြင္းမွ ေျပးထြက္လာ၏ ။ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေျခေတာ္အစံုကိို နမ္း၏ ။

“ ျမတ္စြာဘုရား တပည့္ေတာ္ဟာ အသက္ ဒါေလာက္ရလာတာေတာင္ သာသနာေတာ္ျမတ္ၾကီးမွာ ေပးလွဴရတဲ႔ အက်ိဳးဟာ ဒါေလာက္ၾကီမားတယ္ဆိုတာ မသိခဲ့ပါဘူး ဘုရား ။ အခုမွပဲ တပည့္ေတာ္ရဲ႔ ေခၽြးမကို အမွီျပဳျပီးသိရတဲ့ အတြက္ အပါယ္ဆင္းရဲက လြတ္ရပါျပီ ဘုရား ။ ၀ိသာခါဟာ တပည့္ေတာ္ရဲ႔ အေမ ျဖစ္သြားပါျပီဘုရား”

ဤသို႔ျဖင့္္ ၀ိသာခါမွာ ထိုခ်ိန္မွ အစျပဳျပီး မိဂါရသူေဌး၏ အေမ “မိဂါရမာတာ” ဟူ၍ အမည္ တစ္မ်ိဳးတိုးလာေလ၏ ။

၀ိသာခါမွာ သူ႔အေဖ ဓနဥၥယသူေဌးက မဂၤလာတန္ဆာအျဖစ္ ဆင္ယင္ေပးလုိက္ေသာ မဟလႅတာ တန္ဆာရိွသည္ ။ ထို မဟလႅတာတန္ဆာတြင္ ကြမ္းစားေလးစလယ္ရွိေသာ ၀ရဇိန္ေက်ာက္၊ ပုလဲ ၁၁ စလယ္ကြမ္းစား၊ သႏၱာ၂၂ စလယ္ ကြမ္းစား၊ ပတၱျမား ၃၃ စလယ္ ကြမး္စား ပါ၀င္ရေငြရိွတိုင္းမ၀တ္ဆင္ႏိုင္ေပ ။ တစ္ကြမ္းစားမွာ တစ္ျပည္ႏွင့္ညီေသာေၾကာင့္ ဆင္ေျပာင္ၾကီးငါးစီး၏ အားႏွင့္ညီေသာ ခြန္အားဗလ ရိွသည့္ ၀ိသာခါသာ ၀တ္ဆင္ ႏိုင္သည္ ။

ထိုတန္ဆာကို ထိန္းသိမ္းသယ္ယူရန္ ၀ိသာခါႏွင့္ တန္းတူ ခြန္အားဗလရွိေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို သီးျခားထားရတသည္ ။ ထိုသို႔ မလြယ္ကူေသာေၾကာင့္ ေယာကၡမ မိဂါရသူေဌးက “ ဃနမဠက”တန္ဆာကိုျပဳလုပ္ကာ ေခၽြးမအားေပးသည္ ။

ထို႔ေနာက္ မၾကာမီ ၀ိသာခါသည္ ျမတ္စြာဘုရား အမွဴးျပဳေသာ သံဃာေတာ္မ်ားအား ပင့္ဖိတ္ျပီး ဆြမ္းကပ္ျပန္သည္ ။ ဤအၾကိမ္ဆြမ္းအႏုေမာဒနာတရားေတာ္အဆံုးတြင္ကား မိဂါရသေဌးကေတာ္မွာ ေသာတာပန္တည္ေလ၏ ။ မိဂါရသူေဌး၏အိမ္သည္ ထိုခ်ိန္မွစတင္ျပီး ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာေတာ္အတြက္ ဟင္လင္းပြင့္ေသာ တံခါးမရိွသည့္အိမ္ ျဖစ္လာေတာ့သည္ ။

တစ္ရံခါေသာ္ ၀ိသာခါသ္ည ျမတ္စြာဘုရား၏ ေက်ာင္းေတာ္သို႔ မဟလႅတာတန္ဆာကို ၀တ္ဆင္ျပီး သြားသည္ ။
သို႔ေသာ္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေရွ့ေတာ္သို႔ ၀င္ကာနီ၌ ထိုတန္ဆာကိုခၽြတ္ျပီး အထိန္းမိန္းမသို႔ ေပးသည္ ။
အထုိင္အထ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးေသာ ဃနမဠက တန္ဆာကို ေျပာင္းလြဲ ဆင္းျမန္းသည္ ။

၀ိသာခါသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေတာ္ကို နာၾကားျပီးေနာက္ ေလွ်ာက္ထားစရာရိွသည္မ်ားကို ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားျပီးလွ်င္ အိမ္သို႔ျပန္လာသည္ ။ အိမ္ေရာက္မွ မဟလႅတာတန္ဆာ ထိန္းသိမ္းသည့္ မိန္းမသည္ အလန္႔တၾကားေအာ္ဟစ္ကာ ေက်ာင္းေတာသို႔ ျပန္ေျပးသည္ ။ မဟလႅတာတန္ဆာထုပ္ ေမ့က်န္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ ။

ပစၥည္းထုပ္ကို ရြက္လ်က္ ထိုမိန္းမျပန္လာေသာအခါ ၀ိသာခါက စစ္ေဆးၾကည့္သည္ ။ ထိုအထုပ္ကို ျမတ္စြာဘုရားေရွ့ေတာ္၌ မေတြ႔ ။ ေက်ာင္းေတာ္ေရွ့ တန္ေဆာင္းထဲမွ ယူခဲ့ရေၾကာင္း ။ တန္ေဆာင္းထဲသို႔ ထုိအထုပ္ေရာက္ရျခင္းမွာ အရွင္အာနႏၵာ ေရႊ႔ထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္ ။

“ အရွင္ျမတ္ရဲ႔ လက္ေတာ္နဲ႔ ကိုင္ျပီးသားပစၥည္းကို ငါ၀တ္ဆင္ရင္ မရိုေသရာ ေရာက္ေတာ့မယ္ ။ သည္ပစၥည္းကို ေရာင္းပစ္ျပီး ေက်ာင္းေဆာက္တာ ေကာင္းဆံုးပဲ ”

သို႔ေၾကာင့္၀ိသာခါသည္ ပန္းတိမ္ပညာရွင္မ်ား အား အိမ္သို႔ေခၚကာ မဟလႅတာတန္ဆာကို အဖိုးျဖတ္ခိုင္းသည္ ။ ပညာရွင္မ်ားက ထိုပစၥည္းအတြက္ လက္ခ တစ္သိန္း၊ ပစၥည္းတန္ဖိုး သိန္း ၉၀၀ ဟု တန္ဖိုးျဖတ္ၾကသည္ ။ ၀ိသာခါ၏ ပစၥည္းထိန္းသည္ မဟလႅတာတန္ဆာကို ယူေဆာင္လ်က္ ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ႔တြင္းသို႔ လွည့္လည္ကာ ကိုးကုေဋတစ္သိန္းျဖင့္ ေရာင္းခ်သည္ ။ လက္ရာကို ၾကိဳက္၊ ပစၥည္းကို သေဘာက်ေသာ္ျငား ၀တ္ဆင္ႏုိင္ေသာ ခြန္အားဗလမရွိေသာေၾကာင့္ မ၀ယ္၀ံ႔ၾကေပ ။

သို႔အတြက္ ေနာက္ဆံုး၌ ၀ိသာခါပင္ သူ႔ပစၥည္းကို ျပန္္လည္၀ယ္ယူကာ ျမတ္စြာဘုရား ေက်ာင္းေတာ္ေဆာက္လုပ္ရန္ ေျမေနရာက္ကို ကိုးကုေဋျဖင့္ ၀ယ္ယူသည္ ။ ေျမေနရာမွာ ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ႔၏ အေရွ့တံခါး အနီးတြင္ျဖစ္သည္ ။ ထို႔ေနာက္ အေဆာက္အအံု ေလာက္လုပ္ရန္အတြက္ အသျပာ ကိုးကုေဋကို ၀ိသာခါ၏ အိတ္ထဲမွ စိုက္ထုတ္သည္ ။

၀ိသာခါ၏ ေကာင္းမႈ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးမွာ “ပုဗၺာရံု” ျဖစ္၏ ။ ဘံုခုႏွစ္ဆင့္ရိွျပီး တိုက္ခန္းတစ္ေထာင္ျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထားေသာ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးမွာ အရွင္မဟာေမဂၢလာန္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကိီး ကူညီေစာင့္ေရွာက္ ေသာေၾကာင့္ ကိုးလျဖင့္ ျပီးစီး၏ ။

ပုဗၺာရံုေက်ာင္း ဒါယိကာမၾကီး ၀ိသာခါသည္ သားသမီး ႏွစ္က်ိပ္ေမြးဖြားသည္ ။ သားဆယ္ေယာက္၊ သမီးဆယ္ေယာက္ျဖစ္သည္ ။ သူသည္ အသက္ ၁၂၀ ရွည္ေသာျငား ဆံပင္မျဖဴ အရြယ္မက် ၁၆ႏွစ္သမီးကဲ႔သို႔ ရိွသည္ ။

သားသမီးႏွစ္ကိ်ပ္သည္ တစ္ေယာက္လွ်င္ သားတစ္က်ိပ္ သမီးတစ္က်ိပ္စီ ေပါက္ဖြားျပန္ေသာအခါ ေျမးေပါင္း ၄၀၀ ျဖစ္လာသည္ ။ ထိုေျမးမ်ားကလည္း အထက္နည္းအတိုင္းပြားစည္းျပန္ရာ ၀ိသာခါ၌ သားသမီး ေျမးျမစ္ စုစုေပါင္း ၈၄၂၀ ရိွသည္ ။

ေက်ာင္းဒါယိကာမၾကီး၀ိသာခါသည္ ထိုသားသမီး ေျမးျမစ္မ်ား ျခံရံလ်က္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေက်ာင္းေတာ္သို႔ သြားသည္ ။ ေဘးမွျမင္ရသူတို႔သည္ မည္သူ ၀ိသာခါဟု မခြဲျခားတတ္ၾကေခ် ။ ၀ိသာခါ၏ ႏုပ်ိဳမႈေၾကာင့္ျဖစ္သည္ ။
သူသည္ ေက်ာင္းေတာ္ ေရစက္ခ်ပြဲကို ကိုးကုေဋကုန္က်ခံကာ က်င္းပအျပီး၌ သားသမီး ေျမးျမစ္မ်ား ျခံရံလ်က္ ေက်ာင္းေတာ္ကို လွည့္ပတ္ၾကည့္ရႈသည္ ။ အေဆာင္ေဆာင္အနန္းနန္း စုလစ္မြန္းခၽြန္မ်ားျဖင့္ တင့္တယ္ေနေသာ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို ၾကည့္ကာ ၀ိသာခါသည္ ဥဒါန္းက်ဴးရင့္၏ ။

“ ငါဟာ ထံုး အဂၤေတ ေျမနီ ေျမျဖဴေတြနဲ႔ လိမ္းက်ံထားတဲ႔ ႏွလံုးသားေမြ႔ေလ်ာ္ ေပ်ာ္ဖြယ္ရာရိွတဲ႔ ျပသာဒ္ေက်ာင္းၾကီး တစ္ေဆာင္ကို ဘယ္အခါမွ ေပးလွဴဒါန္းရပါမတံုးလို႔ေတာင့္တခဲ့တာဟာ ကေန႔ျပည့္၀ျပီ ”

“ ေညာင္ေစာင္း၊ အင္းပ်ဥ္၊ ဘံုလွ်ိဳ၊ ေခါင္းအံုး၊ အိပ္ရာေနရာ၊ ေက်ာင္းဘ႑ာေတြကို ဘယ္အခါမ်ားမွာ သံဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္မ်ားကို ေပးလွဴရပါမတံုး ဆိုျပီး ေတာင့္တခဲ့တဲ႔ ငါ့ ဆႏၵ ကေန႔ ျပည့္၀ပါျပီေကာ ”

“ ငါဟာ အမဲ သားငါး အစရိွတဲ႔ ဆြမ္းေဘာဇဥ္ အလွဴကို ဘယ္အခါမ်ားက်မွ ေပးလွဴခြင့္ၾကံဳပါမလဲလို႔ ေတာင့္တခဲ့တာ အခုျပည့္၀ပါေပါ့လား”

“ ကာတိတိုင္းျဖစ္အ၀တ္၊ ေခါမတိုင္းျဖစ္ အ၀တ္၊ ၀ါခ်ည္ပုဆိုးအ၀တ္ျဖစ္တဲ့ သကၤန္းေတြကို ဘယ္အခါမ်ားမွ ေပးလွဴပါမတံုးလို႔ငါ ေတာင့္တခဲ့တာ ကေန႔ျပည့္၀ျပီ ”

“ ေထာပတ္၊ ဆီဦး၊ ပ်ား၊ တင္လဲ ဆိုတဲ႔ေဆးအလွဴကို ဘယ္အခါမ်ားမွ လွဴရပါမလဲလို႔ ေတြးေတာစိတ္ကူးခဲ႔သမွ်ၽဟာ ကေန႔ျပည့္၀ျပီ”

ေက်ာင္းတိုက္အတြင္းရွိ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္မ်ားသည္ ၀ိသာခါ၏ အထက္ပါ က်ဴးရင့္သံကို ၾကားရသျဖင့္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားအား ေလွ်ာက္ထားၾက၏ ။

“ အရွင္ျမတ္ဘုရား ဒါယိကာမၾကီး ၀ိသာခါ ေတးခ်င္းဆိုတာကို တပည့္ေတာ္တို႔တစ္ခါမွ် မၾကားခဲ႔ဖူးပါဘူး ဘုရား ။ ကေန႔မွာေတာ့ ဒါယိကာမၾကီး ၀ိသာခါဟာ သားသမီး ေျမးျမစ္ေတြ ျခံရံျပီး ေက်ာင္းေတာ္ကို လွည့္ပတ္သြားရင္ ေတးခ်င္းဆိုပါတယ္ဘုရား ။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းအစ္မၾကီးဟာ ရုးသြပ္သြားျပီလား ဘုရား ။ ဒါမွမဟုတ္ သည္းေျခမ်ား ပ်က္စီးေရာ့သလား ဘုရား ”

“ ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ ငါ၏ သမီး၀ိသာခါသည္ ေတးခ်င္းဆိုျခင္းမဟုတ္၊ သူ၏ အလိုဆႏၵျပည့္၀ေလျပီ ။ သူ၏ ေတာင့္တအပ္ေသာ ဆုေတာင္းတို႔အထြတ္အထိပ္ေရာက္ရေပျပီဟူ၍ ႏွစ္သက္၀မ္းေျမာက္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ဥဒါန္းက်ဴးရင့္ျဖင္း ျဖစ္ေပ၏ ။

ရွင္ေတာ္ျမတ္္ဘုရားက ရွင္းလင္း မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏ ။ ထိုမွအဖန္ ရဟန္းေတာ္မ်ား ေမးေလွ်ာက္ေသာေၾကာင့္ ၀ိသာခါ ၏ ပုဗၺကမၼကို ေဟာၾကားျပီးလွ်င္ ဤသို႔ မိန္႔ေတာမူ၏ ။

“ ခ်စ္သားရဟန္းတုိ႔ ဥပမာ မည္သည္ကား ” လိမၼာလွစြာေသာ ပန္းသည္ သည္ အထူးထူးေသာပန္းတို႔ကို အစုအပံုၾကီးျပဳ၍ အထူးထူးအျပားျပားေသာ ပန္းကံုးတို႔ကိုျပဳသကဲ့သို႔” ဤအတူသာလွ်င္ ၀ိသာခါ၏ စိတ္သည္ အထူးထူး အျပားျပားေသာ ေကာင္းမႈတို႔ကို ျပဳျခင္းငွာညြတ္၏”

ေက်ာင္းဒါယိကာမၾကီး၀ိသာခါသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံေတာ္မွ ဆုရွစ္ပါးကိုလည္း ရရိွေပသည္။ ထိုဆု ရွစ္ပါးရရိွပံုမွာ ဤသို႔ျဖစ္ေလ၏ ။

အခါတစ္ပါး၀ယ္ ၀ိသာခါသည္ ျမတ္စြာဘုရားအမွဴးျပဳေသာ သံဃာေတာ္မ်ားအား “ နက္ျဖန္ နံနက္မွာ တပည့္ေတာ္မရဲ႔ ဆြမ္းအလွဴကို ၾကြေရာက္ခံယူေတာ္မူပါဘုရား ” ဟု ဖိတ္မန္ထား၏။

ေနာက္တစ္ေန႔ အာရံုတက္ခ်န္တြင္ ဇမၺဴဒီပါတစ္ကၽြန္းလံုးကို ျဖန္႔ၾကက္ရြာခ်ေသာ မိုးၾကီး သည္းထန္စြာ ရြာေလ၏ ။ ရဟန္းေတာ္မ်ားလည္း ျမတ္စြာဘုရား၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ မိုးေရထြက္ခ်ိဳးေတာ္မူၾက၏ ။

ထိုအခါ ၀ိသာခါ၏ လက္သံုးအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္သည္ ဆြမ္းကပ္ရန္ အသင့္ျဖစ္ေနေၾကာင္းေလွ်ာက္ထားရန္ ေက်ာင္းေတာ္သို႔လာသည္ ။ ေရခ်ိဳးေနေသာ အရွင္ျမတ္မ်ားကို ျမင္ေသာအခါ အိမ္သို႔ျပန္ေျပးလာျပီး ၀ိသာခါအားတိုင္တန္း၏ ။

“ အရွင္မ၊ ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ အေစလက တကၠတြန္းေတြလို အ၀တ္ခ်ည္းစီးနဲ႔ ေရခ်ိဳးေနၾကလို႔ ျမတ္စြာဘုရားဆီကို ကၽြန္ေတာ္မ မေရာက္ခဲ့ပါဘူး ”

ထိုအခ်ိန္က သံဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္မ်ားသည္ ျမတ္စြာဘုရား ခြင့္ျပဳထားသည့္ သကၤန္းသံုးထည္သာ သံုးေဆာင္ ေတာ္မူၾကရ၏ ။ မိုးေရခံ သကၤန္းကို ခြင့္မျပဳေသးသျဖင့္ ထိုကဲ႔သို႔ ေရခ်ိဳးေတာ္မူၾကရျခင္းျဖစ္၏ ။ ဤအေၾကာင္းမ်ားကို ၀ိသာခါသိသည္ ။ သို႔ျဖင့္၍ ထိုေန႔က ဆြမ္းအႏုေမာဒနာ တရားနာျပီး၌ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤသို႔ နားေတာ္ ေလွ်ာက္ၾကား၏ ။

“ ဘုန္းေတာ္ၾကီးလွပါတဲ႔ အရွင္ျမတ္ၾကီးဘုရား တပည့္ေတာ္မဟာ အရွင္ဘုရားဆီက ဆုရွစ္ပါး ေတာင္းခံပါရေစဘုရား ”

ိထိုအခါ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားက မိန္႔ေတာ္မူ၏ ။

“ ၀ိသာခါ ျမတ္စြာဘုရားတို႔သည္ ဆုေပးျခင္းမွ လြန္ေျမာက္ေတာ္မူၾကကုန္၏ ”
“ အရွင္ျမတ္ဘုရား တပည့္ေတာ္မ ေတာင္းခံမယ့္ဆုေတြဟာ အျပစ္လည္း ကင္းတဲ့အျပင္ အပ္လည္း အပ္ပါတယ္ ဘုရား ”

“ ဤသို႔ျဖစ္က ဆိုပါေလာ့ ၀ိသာခါ ”

ျမတ္စြာဘုရားခြင့္ျပဳေတာ္မူသျဖင့္ ၀ိသာခါ ေတာင္းေသာဆုမ်ားမွာ၊

၁။ တပည့္ေတာ္မဟာ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္မ်ားကို မိုးေရခံသကၤန္းမ်ား အသက္ထက္ဆံုး လွဴဒါန္းပါေရေစ ဘုရား။
၂၊ အာဂႏၱဳရဟန္းေတာ္မ်ားကို ဆြမ္းေဘာဇဥ္ လွဴဒါန္းပါရေစဘုရား။
၃။ ခရီးသြားသံဃာေတာ္ရဟန္းမ်ားကိုလည္း ဆြမ္းေဘာဇဥ္ဆက္ကပ္ရပါလုိ၏ ဘုရား ။
၄။ အနာေရာဂါ ကပ္ေရာက္ေနတဲ႔ မက်န္းမာတဲ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို ဆြမ္းေဘာဇဥ္ ဆက္ကပ္ခြင့္ ရရပါလို၏ ဘုရား ။
၅။ ဂိလာန ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ေစာင့္ေရွာက္ေနတဲ႔ ရဟန္းေဆာင္မ်ားကိုလည္း ဆြမ္းေဘာဇဥ္ ဆက္ကပ္ခြင့္ ရလိုပါတယ္ ဘုရား
၆။ မက်န္းမာတဲ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို ေဆး၀ါးအျမဲလွဴခြင့္ ရခ်င္ပါတယ္ဘုရား ။
၇။ ရဟန္းသံဃာကို ယာဂုု အျမဲတမ္းကပ္ခြင့္ေပးေတာ္မူပါဘုရား ။
၈။ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား တပည့္ေတာ္မဟာ ဘိကၡဳနီတို႔ကို ေရသႏုပ္ သကၤန္း လွဴဒါန္းခြင့္ ရလိုပါတယ္ဘုရား ”

ထိုအခါ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားက ၀ိသာခါအားေမးေတာ္မူသည္ ။
“ သင္သည္ အဘယ္အကိ်ဳးအာနိသင္ကိုျမင္၍ ဤဆုရွစ္ပါးကိုေတာင္သနည္း ”

“ အရွင္ဘုရား ၀ါကၽြတ္တဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ အရွင္ဘုရားကို ဖူးေျမာ္ဖို႔အတြက္ သာ၀တၳိကို ေရာက္ၾကတဲ့အခါ ၀ါတြင္းကာလက ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့တဲ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႔ အမည္နာမကို ေလွ်ာက္ထားျပီးသူရဲ႔ လားရာဂတိကိုလည္း စံုစမ္းၾကမွာပါပဲ ဘုရား ။ အရွင္ဘုရားကလည္း ပုထုဇဥ္၊ ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ ရဟႏၱာ စသည္ျဖင့္ ျမင္ေတာ္မူတဲ႔အတိုင္း ျမြတ္ၾကားပါလိမ့္မယ္ ဘုရား ”

ျမတ္စြာဘုရားထံေတာ္၌ ဆုရွစ္ပါး ေတာင္းခံရျခင္းအေၾကာင္းကို မေရာက္ေသးသျဖင့္ ၀ိသာခါက ဆက္လက္ေလွ်ာက္ထားသည္ ။

“ အဲသည္လို အရွင္ဘုရားရဲ႔ အမိန္႔ေတာ္သံကို ၾကားရတဲ႔တပည့္ေတာ္မက “အရွင္ဘုရား ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားတဲ႔ အဲသည္ကိုယ္ေတာ္ဟာ သာ၀တၳိျပည္ကိုေရာက္ဖူးပါသလား ဘုရား” လို႔ တပည့္ေတာ္မက စံုစမ္းမိတဲ့အခါမွာ “ေရာက္ဖူးတယ္” ဆိုတဲ႔ အေျဖကိုၾကားရရင္ အဲသည္ အရွင္ဟာ တပည့္ေတာ္မရဲ႔ အလွဴကို ခံယူဖူးသူပါကလဘားလို႔ သိရပါလိမ္႔မယ္ ဘုရား ”

“ ဤ သို႔သိရသိျဖင့္ သင့္တြင္ မည္ကဲ႔သို႔ အက်ိဳးရွိသနည္း” ဟု ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားက ေမးေတာ္မူသည္ ။

“ တပည့္ေတာ္မရဲ႔အလွဴကို ခံယူသူရယ္လို႔ သိရရင္ အဲသည္ အလွဴကို ေအာက္ေမ႔ဆင္ျခင္ျပန္တဲ႔အတြက္ တပည့္ေတာ္မမွာ ၀မ္းေျမာက္ရ ပါမယ္ ဘုရား။ ၀မ္းေျမာက္ေတာ့ ႏွစ္သက္ ။ ႏွစ္သက္တဲ႔အတြက္ ခ်မ္းသာခံစားရ ။ ခ်မ္းသာကိုခံစားရလု႔ိစိတ္ဟာ တည္ၾကည္။ အဲသည္ တည္ၾကည္ျခင္းေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္ ဣေျႏၵပြားပါလိမ့္မယ္ ဘုရား ။ ဣေျႏၵပြားတဲ႔အတြက္ ဖိုလ္ကိုလည္း ပြားေစမွာပါဘုရား ။

၀ိသာခါ၏ ရွည္လ်ားေသာ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္စပ္သည့္ ရွင္းလင္းခ်က္ကို ျမတ္စြာဘုရားက သာဓုေခၚေတာ္မူ၏ ။

“ ၀ိသာခါ၊ ေကာင္းေပစြ ေကာင္းေပစြ ။ သင္သည္ ဤအက်ိဳးအာနိသင္ကို ေကာင္းစြာျမင္ေသာေၾကာင့္ ငါ၏ထံ၌ ဆုရွစ္ပါးကို ေတာင္းခံျခင္းမွာ ေကာင္းေပစြ။ သင့္အား ထုိဆုရွစ္ပါးကို ငါေပး၏ ၀ိသာခါ ”

ေက်ာင္းဒါယိကာမၾကီး ၀ိသာခါသည္ ေအာက္ပါ အလွဴမ်ားကိုလည္း သူ၏အိမ္၌ မျပတ္ထားရိသည္ ။

၁။ ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္း စားေရးတံဆြမ္း ၅၀၀ ။
၂။ ၁၅ ရက္ တစ္ၾကိမ္လွဴေသာ ပကၡဆြမ္း ၅၀၀ ။
၃။ ေန႔စဥ္ ယာဂုဆြမ္း ၅၀၀ ။
၄။ ၁၅ ရက္တစ္ၾကိမ္လွဴေသာ ပကၡယာဂုဆြမ္း ၅၀၀ ။
၅။ အိမ္ဦး၌ထားျပီး လွဴေသာဆြမ္း ၅၀၀ ။
၆။ ခရီးသြား ရဟန္းတို႔အား လွဴေသာဆြမ္း ၅၀၀ ။

သို႔ေၾကာင့္ ၀ိသာခါ၏ေနအိမ္မွာ နံနက္ခ်ိန္ခါတြင္ သံဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္မ်ားျပည့္လ်က္ ေရႊသကၤန္းေရာင္ ေတာက္ပ၀င္းထိန္ေန၏ ။

ဒါယိကာမၾကီးသည္ ဤသို႔ တမနက္လံုး မေမာႏိုင္ မပန္းႏိုင္ လွဴဒါန္းျပီးေနာက္ ေက်ာင္းေတာ္သို႔သြားကာ ေဆး၀ါးႏွင့္ အေဖ်ာ္မ်ား ဆက္ကပ္ လွဴဒါန္းျပီး တရားေတာ္ကို နာယူသည္ ။

သို႔အတြက္ “ ရဟန္းတို႔၊ လွဴဒါန္းျခင္း၌ ေမြ႔ေလ်ာ္ကုန္ေသာ ငါ၏ သာ၀ိကာ ဥပါသိကာတို႔တြင္ မိဂါရမာတာ ၀ိသာခါ သည္ အျမတ္ဆံုး ျဖစ္၏ ” ဟူ၍ ရွင္ေတာ္ျမတ္ ဘုရားမိန္႔ေတာ္မူကာ ၀ိသာခါအား “ ဒါနာတိရတ” ဧတဒဂ္ ထားေတာ္မူျခင္းျဖစ္၏ ။

ဦးေအာင္သိမ္းျမတ္၏ ( ဗုဒၶ၏ ဧတဒဂ္ရ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ) စာအုပ္မွ ေကာက္ႏုတ္ပါသည္။
http://coralnyo.blogspot.com/2009/08/blog-post_12.html