ဧည္ ့စာရင္း မ တိုင္တဲ့ ကဗ်ာ

by Moethee Zun
ငါေမြး ခဲ့တဲ့ နိင္ငံကို ငါ တပတ္လွည့္ ၾကည့္ မယ္။
ဘယ္ေန ့သြား မယ္။
ဘယ္မွာတည္းမယ္။
ဘယ္သူေတြ မယ္ ဆိုတာ
ဘယ္ေခြး တေကာင္ ေၾကာင္တျမီး ကိုမွေျပာေနစရာမလိုဘူး။

ဒီေျမက ငါေျမကို။
ဒီလူေတြက ငါလူေတြ။
ဒီေရ က ငါေရ ။
ဒီသစ္ပင္က ငါသစ္ပင္။
ဒီတိရိစၦာန္ ေတြက ငါတိရစၦာန္ေတြကို ။

ငါအမ်ိဳး ေတြလဲ ဒီေျမေပၚ မွာ ေန
ဒီေျမမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပြဲ ေသပြဲဆင္ခဲ့ၾက ရဲ ့။

အဖိုးေသတယ္ေလ။
အေမတို ့အမ ငို ၾက။
အေဖနဲ ့ဘၾကီး ဦးစံသိန္း က အရက္ ေသာက္။
ငါနဲ ့ငါေယာက္ဖ က ဖဲ ရိုက္။
ဒီလိုပဲ ဒို ေနလာလိုက္ၾကတာ
ဘယ္မွာ ဧည္ ့စာရင္း တိုင္ၾကသတံုး။

ငါဟာ လူသား -
လြတ္လပ္စြာ သြားျခင္ရာသြားခြင့္ရိွေနတယ္။
လင္းယုန္ တေကာင္လို တိမ္လြာ ကို ခြဲ ျပီး
က်ဳပ္ခရီး ကို သြားမယ္။

ေမြးျမဴ ေရးျခံ ထဲ က တရိစၦာန္ တေကာင္လုိ
ဒီေန ့ ဘယ္ ႏွစ္ေကာင္ေပ်ာက္လဲ
တိုးလဲ အစစ္ခံေနစရာ
ငါ မွာ ေၾကာင္း မရိွ ။
သင့္မွာလည္း အေၾကာင္း မရိွဘူး။

ုူငါဟာ လြတ္လပ္တဲ့ လူသား ။
ငါနိင္ငံထဲမွာ ငါ ဗီဇာ ေလ်ာက္ ထား ေနစရာမလိုသလို
ဧည္စာရင္း တိုင္စရာလည္း မလိုဘူး။

မိန္းမ ေရ။
အထုတ္ အ ပိုး ေတြျပင္
မယ္ဒလင္ယူခဲ့။

လာ - ဒို ့ခရီးထြက္မယ္ ။
ေလွေပၚတက္၊ ရြက္လြင့္ မယ္။

(မိုးသီး )

.