တနိုင္ပဲလုပ္ပါ .. ကမာၻေလာကၾကီးတစ္ခုလံုးကို .. ကယ္ဖို႕ မၾကိဳးစားပါနဲ႕

ေလာက ေလာက ဆိုလို႕ .. ေလာက အဓိပၸါယ္က ဆန္႕က်င္ဘက္ တရားေတြနဲ႕
ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ ျဖစ္ေနတာ
ဆိုတာကိုပဲ ေလာက လို႕ေခၚတာကိုး ။ မေျပလည္မွဳေတြ မတည္ျမဲမွဳေတြ
မညီမွ်မွဳေတြ အားျပိဳင္မွဳေတြ နဲ႕
ျပည့္က်ပ္ေနတာကို ေလာက လို႕ ေခၚတာ ။ ဒီထည္းမွာ အနိမ့္အျမင့္ ၊ ဆင္းရဲ
ခ်မ္းသာ ၊ အင္အားၾကီး အင္အား
ငယ္ ၊ ဉာဏ္ၾကီးသူ ဉာဏ္နည္းသူ ၊ အဲဒီလို ဆန္႕က်င္ဘက္ေတြျပည့္ေနတယ္ေလ ။
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဗဟိုျပဳျပီး ၊ ျပင္ပေလာကကိုျမင္တဲ့အျမင္ထည္းမွာ ၊ အရာရာ
ကိုယ့္ထက္နိမ့္က် ဆင္းရဲေနသူ
ေတြ ၊ အမ်ားၾကီးေတြ႕နိုင္သလို ၊ အစစအရာရာ ျမင့္မားသူေတြကလည္း အဆံုးမရွိပါပဲ ။
လူဆန္တဲ့ သဘာ၀နဲ႕ ရွင္သန္ေနသူတေယာက္အေနနဲ႕ ၊ ကိုယ့္ထက္ နိမ့္သူေတြကို ၊
ကူညီေဖးမ ကယ္တင္
ၾကတာဟာ ၊ မဂၤလာ တစ္ပါးပါ ။ အဆင့္ျမင့္တဲ့ လူစိတ္စစ္စစ္ ရွိသူေတြသာ လုပ္နိုင္တာပါ ။
ဒီေနရာမွာ ေျပာဖို႕ျဖစ္လာတာကေတာ့ ၊ ကူညီေဖးမ ကယ္တင္ခ်င္စိတ္ရွိတိုင္း ၊
ကယ္လို႕ မရနိုင္ ၊ မျဖစ္နိုင္
တဲ့ သေဘာကို ေတာ့ သိကိုသိေနမွ ျဖစ္မယ္ ။ ကိုယ့္၀န္နဲ႕ ကိုယ့္အား မွ်ရံုပဲ
လုပ္ရမွာျဖစ္သလို ၊ ကိုယ္ကူညီ
ေဖးမ ကယ္တင္သင့္သူကိုသာ ကယ္မွ ျဖစ္မွာပါ ။
ဒါကို သမိုင္းေနာက္ေၾကာင္းနဲ႕ ပံုခိုင္းျပီးေျပာရရင္ ( က်န္စစ္သားနဲ႕ ၊
ေစာလူးမင္း ) လိုပါပဲ ။ က်န္စစ္သားက
ကယ္တင္ခ်င္တဲ့ စိတ္အျပည့္နဲ႕ သူလည္း နိုင္တဲ့ ၀န္ထည္းမွာ ရွိလို႕ ၊
ေစာလူးမင္းကို ၊ ငရန္မန္ကန္း သတ္မဲ့
ေဘးကလြတ္ေအာင္ ၊ ပုခံုးေပၚထမ္းျပီး ေျပးခဲ့တာပဲ ။ ဒါေပမဲ့ ကယ္တင္သင့္သူ
မဟုတ္မွန္း ေနာက္မွသိလိုက္
ရတယ္မဟုတ္ပါလား ။ မိုက္မဲျပီး အသိဉာဏ္နည္းတဲ့ ( ေစာလူး ) ဟာ ။ သူ႕ကို
ေသေဘးကကယ္တင္တဲ့
(က်န္စစ္သား)ကို ၊ ရန္သူထင္ေနတယ္ ။ သတ္မဲ့ (ငရန္မန္ကန္း)ကိုေတာ့ ၊
မိတ္ေဆြထင္ေနတယ္ေလ ။
အဲဒီလို အသိဉာဏ္မဲ့ သူကို ကယ္မိေတာ့ ၊ ပုခံုးေပၚက ( ေစာလူး )ဟာ
(က်န္စစ္သား ငါ့ကိုခိုးယူေနျပီ)လို႕
ငရန္မန္ကန္း ၾကားေအာင္ ၊ ေအာ္တယ္ မဟုတ္ပါလား ။ သူ႕ေအာ္သံေၾကာင့္ ၊ ကိုယ့္
အသက္ပါ ၊ ေသရမဲ့
ကိန္း ဆိုက္သြားတယ္ေလ ။ ဉာဏ္ပညာမဲ့သူကို ကယ္မိတဲ့ အတြက္ ျဖစ္လိုက္ရတဲ့ ဒုကၡေပါ့ ။
ဒီေတာ့မွ အသိ၀င္ျပီး ( မင္းဆိုး မင္းညစ္ လက္မွာ ေခြးေသ၀က္ေသသာ
ေသက်န္ရစ္ေပေတာ့လို႕ ) ဆိုျပီး
ပုခံုးေပၚက ပစ္ခ်ခဲ့ျပီး ၊ ကိုယ္လြတ္ရုန္း ေျပးခဲ့ရတယ္မဟုတ္လား ။
လြတ္ခဲ့လို႕ မေသတာ ။ မေသခဲ့လို႕လည္း
တခ်ိန္မွာ ( က်န္စစ္သားမင္း )ရယ္လို႕ ၊ ျဖစ္ခြင့္ ရခဲ့တယ္မဟုတ္လား ။
ေစတနာရွိတိုင္း ကူလို႕၊ ကယ္လို႕ ၊ မရတာကို သက္ေသထုတ္ျပရံုပါ ။
ကူခ်င္ရင္ကူပါ ။ ကယ္ခ်င္ရင္ကယ္ပါ ။ အသိဉာဏ္ ေပးခ်င္ေပးပါ ။
အေရးၾကီးတဲ့အခ်က္က … မိမိကို အႏ ၱရယ္က်ေရာက္နိုင္တဲ့ ကိစၥမ်ိဳး ရွိမရွိ ။
အသက္အႏ ၱရယ္ ရွိမရွိ ။
အဲဒါကို စမ္းစစ္ရမယ္ ။ အသက္ မေသေသးရင္ ၊ အသက္ရွင္ေနသေလာက္ ကယ္ဆယ္ေရးေတြ ၊ အမ်ား
ၾကီးဆက္လုပ္နိုင္မယ္ ။ ေအာင္ျမင္မွဳ ပန္းတိုင္နဲ႕လည္း ေတြ႕နိုင္ေျခ
ရွိတယ္ ။ ေသသြားရင္ ၊ အႏ ၱရယ္က်
ေရာက္သြားရင္ေတာ့ ၊ ေျမြပါ လည္းဆံုး သားလည္းဆံုး ျဖစ္နိုင္တယ္ဆိုတာပါပဲ ။
ဘာပဲလုပ္လုပ္ ၀န္နဲ႕အားကိုခ်ိန္ပါ ။ ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ ၊ ကိုယ့္ရဲ႕
ကိုယ္ပိုင္အသိဉာဏ္နဲ႕ စဥ္းစားျပီး ၊
အႏ ၱရယ္ရွိမရွိ ခ်ိန္ဆပါ ။ စြန္႕စားရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ လြတ္လမ္းကို
အရင္ၾကည့္ျပီး လုပ္သင့္တယ္ ။
ဘာပဲလုပ္လုပ္ပါ ။ အသိပညာ နည္းသူကို အသိဉာဏ္ေပးခ်င္လို႕
ေျပာျပခ်င္တာရွိရင္ေတာင္ စဥ္းစားပါ ။
ကိုယ္ေျပာတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ၊ သူ က သေဘာေပါက္ နားလည္ လက္ခံနိုင္တဲ့
ပင္ကိုယ္ ဉာဏ္ရည္က
မီရဲ႕လားလို႕ ။ မဆင္ခ်င္ပဲေျပာမိလိုက္ရင္ ျပႆနာျဖစ္တတ္ပါတယ္ ။ ကူရာ ၊
ကယ္ရာ ၊ မေရာက္ပဲ ။
အႏ ၱရယ္က်ေရာက္တတ္ပါတယ္ ။ စာေရးသူလည္း ဘ၀တေလွ်ာက္ ၊ ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးေတြ ၊
မရည္တြက္နိုင္
ေအာင္ ၊ ၾကံဳခဲ့ရျပီးပါျပီ ။ အဲဒီလိုၾကံဳခဲ့ရလို႕ (
မျဖစ္နိုင္မွန္းသိေပမဲ့ ) ဆုေတာင္းခ်င္မိတယ္ ။
ဘ၀တေလွ်ာက္ အသိဉာဏ္ရည္ ညီသူေတြ ၊ ျမင့္သူေတြ နဲ႕ ပဲ ေတြ႕ပါရေစလို႕ေပါ့ဗ်ာ ။
( မျဖစ္နိုင္ပါဘူး ) ဒီဆုမ်ိဳးက မျပည့္နိုင္ပါဘူး ။ ဒီေတာ့ ဘာလုပ္မလဲ ။
လူတိုင္းကို ကယ္ဖို႕မက်ိဳးစားပါနဲ႕ ။ လူတိုင္းကို အသိပညာ ေပးဖို႕ မက်ိဳးစားပါနဲ႕ ။
နိုင္သေလာက္ ၊ ၀န္နဲ႕ အား မွ်ေအာင္စဥ္းစားျပီး ။ ေပးသင့္သူ ကယ္သင့္သူ ။
ေျပာသင့္သူ ဆိုတာေတြကို ၊
အတတ္နိုင္ဆံုး ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားျပီးမွ ၊ ေပးသင့္ ၊ ကယ္သင့္ ၊
ေျပာသင့္တယ္ ။ ဆိုတာပါပဲ ။
ကမာၻၾကီးတစ္ခုလံုးကို ၊ သင္လည္း ၊မကယ္နိုင္ပါဘူး ။ ကယ္လို႕လည္း မရနိုင္ပါဘူး ။
လူတိုင္းကိုလည္း မကယ္နိုင္ပါဘူး ။ မကယ္သင့္ပါဘူး ။ဒုကၡေတြ႕တတ္ပါတယ္ ။
ဒီေတာ့ မိမိနဲ႕ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္တဲ့ ကယ္သင့္သူေတြ ၊ ေပးသင့္သူေတြကို ၊
သတိဉာဏ္ၾကီးၾကီးနဲ႕
ကိုယ္တိုင္ ဆင္ခ်င္ျပီး မွ လုပ္ပါ ။ သူတပါး ေျပာတိုင္းလည္း
လုပ္ဖို႕မလိုပါ ။ မနိုင္၀န္လည္း ၊ ထမ္းဖို႕
မလိုပါ ။ ( နိုင္ရာ၀န္ထမ္း ၊ ကိုယ္စီစြမ္း ) နိုင္ေလာက္သာ ၊
မိမိကိုယ္လည္း အႏ ၱရယ္မျဖစ္ေအာင္ ၊
ဆင္ခ်င္လုပ္ကိုင္ၾကပါလို ႕ တိုက္တြန္းရင္း ။ (
ပန္းတိုင္ကိုလွမ္းကိုင္နိုင္ၾကပါေစ )။။။။။။။။။။။
ေမတၱာျဖင့္ ( အ.ဘ.ယ )
Rest of your post