ေပးခ်င္တဲ့စိတ္ေလး ရွိရဲ႕လား (အဲဒါမွ….တရား)

ေလာဘျဖစ္ေနျပီး ျငိကပ္ေနတာ ။..မိမိဥစၥာပစၥည္း အသိပညာ နဲ႕ တပါးသူကိုမဆက္ဆံေစခ်င္တဲ့ မစ ၦရိယ ။
ကိုယ့္ထက္သာမွာစိုးတဲ့ ဣႆာ ။ အဲဒီစိတ္မ်ိဳးေတြရွိတဲ့သူဟာ ( အဓမၼ )ေတြနဲ႕ ေနထိုင္တဲ့သူဆိုတာ ေျပာျပဖို႕
လိုေတာ့မယ္မထင္ပါဘူး ။ တရား ဆိုတဲ့အႏွစ္သာရက ( စကား )ထဲမွာပဲ တရားေနလို႕ရတာမွ မဟုတ္ပဲေနာ္ ။
မတရားတာကို ေသျခာသိျပီးပယ္ ၊ တရားတာကို ပြါးမ်ားေအာင္ အားထုတ္ေနရမွာ ။

မတရားတဲ့ (ေလာဘ ၊ ဣႆာ ၊ မ စၧရိယ ) တရားဆိုးေတြ မကပ္ျငိဖို႕ရာမွာက်င့္ရမွာက …(ဒါန) အလုပ္ပဲ ။
ေလာဘ ဆိုတဲ့ ကပ္ျငိတြယ္တာမွဳကို ဆန္႕က်င္နိုင္ဖို႕က မွ်ေ၀ေပးခ်င္တဲ့ဓါတ္ (ဒါန) ရွိမွျဖစ္မယ္ ။
ဒါန ဆိုရာမွာ အဆင့္အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိျပီး ။ ဥစၥာပစၥည္း၊ အသိပညာအတတ္ပညာကအစျပဳလို႕ အေသြး အသားအသက္ အထိကို ၊အမ်ားခ်မ္းသာပါေစ ဆိုတဲ့ ေစတနာ အရင္းခံျပီး ေပးခ်င္ေနတဲ့ဓါတ္ကို ဆိုလိုပါတယ္ ။
တဖက္သား ခ်မ္းသာဖို႕၊ အသိပညာတိုးဖို႕၊ တရားဓမၼေတြသိျမင္လာေစဖို႕ စသည့္ အမ်ားကိုခ်မ္းသာရာရဖို႕ ေပးခ်င္ေနတဲ့ စိတ္ကေလးအျမဲရွိေနမယ္ဆိုရင္ ဗုဒၶေဒသနာေတြမွာ ညႊန္ျပထားသည့္အတိုင္း ( ဒါန ) အမွဳကို ျပဳျဖစ္ေနမွာပါ ။ မိမိသိထားတတ္ထားတာကို တပါးသူကို မွ်ေ၀မေပးခ်င္တဲ့ မစၧရိယ ။ မိမိထက္သာသြားမွာကို
စိုးရိမ္ေၾကာင့္က်ေနတဲ့ ဣႆာ တရားဆိုးေတြဟာ အတၱနဲ႕ ယွဥ္တဲ့ ျပိဳင္ခ်င္ဆိုင္ခ်င္ နိုင္ခ်င္ တဲ့ သေဘာေတြ
ပါတဲ့ ေလာဘပံုစံတမ်ိဳးေတြပါပဲ ။ ဒါေတြရွိတဲ့သူေတြဟာ ( အေလာဘ) တရားမရွိရံုမွ်မက (ဒါန)လည္းမရွိပါဘူး။

ေပးခ်င္ေနတဲ့စိတ္ေလးရွိေနတာ ( ဓမၼ )ရဲ႕ အစ (ဒါန) ပါပဲ ။ ဒီစိတ္ေလးနဲ႕မွ (သီလ)ဆိုတဲ့ေစာင့္ထိန္းမွဳအဆင့္ကို လွမ္းတက္ရာမွာ၊ မွန္ကန္တဲ့ သီလ စစ္စစ္ ျဖစ္နိုင္ပါလိမၼယ္ ။

(သီလ) စစ္စစ္ ျဖစ္မွသာလွ်င္ ( ဘာ၀နာ ) ဆိုတဲ့ ပြါးမ်ားေအာင္အားထုတ္တဲ့ ( သမထ ဘာ၀နာ ၊ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာ )တို႕ကို
ေျဖာင့္မတ္ မွန္ကန္စြာ ပြါးမ်ား အားထုတ္နိုင္မွာပါ ။ လိုခ်င္ေနတဲ့စိတ္ ၊ေထာင္ျမင္လို႕ရာစြန္႕တဲ့ ေပးျပီးေတာ့ျပန္လိုခ်င္တဲ့စိတ္ ၊ ကိုယ့္
ထက္သာမနာလိုတဲ့ ဣႆာ ၊ မိမိပညာ ဥစၥာနဲ႕ တဖက္သားကို မဆက္ဆံေစခ်င္တဲ့ မ စၧရိယ စိတ္ ။ အဲဒီစိတ္ေတြနဲ႕ တရား မျဖစ္နိုင္ပါဘူး ။ အဲဒီစိတ္ေတြနဲ႕ အားထုတ္ေနမွဳဟာ (မတရားအားထုတ္ျခင္း ) သာလွ်င္ျဖစ္တဲ့အတြက္ မတရားတဲ့ အားေတြသာ တေန႕တျခား ပြါးမ်ား ကၽြမ္းက်င္လာမွာပါ ။
တရား တရား လို႕ ပါးစပ္ ကလူၾကားေအာင္ သံကုန္ဟစ္ေနျပီး ဒီမတရားတဲ့စိတ္ေတြနဲ႕ေနသူကို ( မာယာ ၊သာေထ်ယ် )နဲ႕ေနသူ ။
ဟန္ေဆာင္ဖံုးကြယ္သူ ။ မေျဖာင့္မတ္သူ ။ အဲဒီလိုဆိုပါတယ္ ။ မေျဖာင့္မတ္သူဟာ သစၥာထိုက္တဲ့ တရားစစ္ တရားမွန္ ဘယ္ေတာ့မွ မရပါဘူး ။ ဒါေတြအားလံုးဟာ ကိုယ့္ရွိတာကို သူတပါးထံမွ်ေ၀လိုစိတ္မရွိတဲ့ မ စၧရိယ ရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ေတြပါ ။
တရား အမွန္ျဖစ္ခ်င္သလား ။ တရားအမွန္ရခ်င္သလား ။ ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္ရမယ္ ။ ေပးခ်င္တဲ့စိတ္အရင္းခံ တဲ့ ဒါန ဆိုတ ဲ့ဓါတ္ေလးရွိရမယ္ ။ အဆိုးဆံုးက မ စၧရိယ ပဲ ။ ဒီစိတ္ကေတာ့ အပယ္လားနိုင္တဲ့ အား အမ်ားဆံုးပဲ ။
ကိုယ္ေပးလွဴရတယ္ ဒါနျပဳရတယ္လို႕ သေဘာမရွိပဲ ( ဦးေႏွာက္ေဖါက္စားခံေနရတယ္ ) ။
ငါပဲေပးေနရသူလို႕ ကိုယ့္ကိုယ္မာနတက္ျပီး ၊ သူတပါးကို ႏွိမ္ခ် တဲ့ ၊ အထင္ေသး မေလးစားပဲ ၊ ငါ့ဆီက မွ်ျပီး မေပးနိုင္ဘူး ဆိုတဲ့စိတ္ဟာ၊ တရားေတာ္ေတြထဲမွာ အဆိုးဆံုး အက်ိဳးေတြကို ၀ိပါက္အေနနဲ႕ ျပန္ရေစတာေတြ အတိအက်ျပထားတာေတြရွိပါတယ္ ။ ေနာက္ဆံုး ရဟႏၲာ ျဖစ္ရမဲ့ဘ၀အထိ ဆြမ္းတနပ္ကိုေတာင္ မိမိလက္နဲ႕ ၀ေအာင္မစားခဲ့ရတဲ့ ၀တၳဳေဒသနာေတြ ဘုရားေဟာေတြ ရွိခဲ့လို႕ အဲဒီ မ စၧရိယ စိတ္ကိုအတတ္နိုင္ဆံုးေရွာင္ပါ ။
ဒီစိတ္နည္းပါးေအာင္ ( ေပးခ်င္စိတ္ ..ဒါန )ကိုေမြးပါ ။ ဒါမွတရားမယ္ (ဓမၼ )ျဖစ္မယ္ ။ ပါးစပ္ကပဲ တရား အားမထုတ္ပဲ ဟန္ေဆာင္မွဳ မရွိေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္တဲ့ တရားအားထုတ္မွဳ တကယ္ျဖစ္ခ်င္ရင္…….
( ေပးခ်င္တဲ့စိတ္ဓါတ္ကေလး …. အရင္ေမြးပါ ) အဲဒီေပးခ်င္တဲ့စိတ္ ( ဒါန ) ရွိမွ (သီလ) ျဖစ္မယ္ ။ (သီလ)ျဖစ္မွ ( ဘာ၀နာ )ျဖစ္မယ္ ။
ဘုရားေဟာ ေဒသနာအတိုင္း ( ဒါန သီလ ဘာ၀နာ ) ျဖစ္လိုပါလွ်င္ တရားစစ္ တရားမွန္ ျဖစ္လိုပါလွ်င္
( မ စၧရိယ ကိုေရွာင္ …. ေပးခ်င္တဲ့စိတ္ဓါတ္အရင္းခံေလးကို ေမြး ) (ေပးေနရတာကို ေပ်ာ္) ( ဓန ရွိလို႕ .. ဒါနရွင္လုပ္လို႕ရမွန္းသိ ) (ဒါန ျပဳရင္း… ဓနေတြတိုးပါလိမၼယ္)
( ေပးခ်င္တဲ့စိတ္ကေလးနဲ႕စ… တရားစစ္တရားမွန္ရ )
(သိနားလည္သေလာက္ေလာကကို ေက်းဇူးဆပ္ပါသည္… ျပည့္စံုသည္ဟုမဆိုနိုင္)

ေမတၱာျဖင့္ (အ ဘ ယ)